Prymas: trzeba, aby pamięć narodowa żyła w nas

"Dzisiaj nasze spotkanie odbywa się na miejscu pamięci, a właściwie w szkole pamięci. Gdy przed 10 laty przywieziono tutaj głazy i pogięte żelazne pręty oraz postawiono krzyż dokonaliśmy poświęcenia tego pomnika. Intencją wtedy było, aby utrwaliła się pamięć o tych, którzy byli z narodowej pamięci wymazywani. I to wymazywanie szło tak daleko, że nawet szczątków fizycznych nie można było dojść, nie mówiąc już o dokumentach, o świadectwach, o tym, co normalnie można dociec jako prawdę historyczną" - powiedział prymas.

Podkreślił, że "dzisiaj chcemy uświadomić sobie, jaki obowiązek spoczywa na nas, by pielęgnować pamięć narodową".

Uczestniczący w uroczystościach sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci, Walk i Męczeństwa Andrzej Przewoźnik podkreślił, że to miejsce, jak żadne inne, symbolizuje dramat tamtych mrocznych czasów - czasów pogardy i upokorzenia.

"Ujawnienie prawdy o dokonywanych przez lata na służewieckim cmentarzu tajnych pochówkach patriotów zamordowanych przez komunistyczny aparat represji w warszawskich więzieniach, stało się możliwe dzięki wielu ludziom dobrej woli, którzy mieli odwagę dać świadectwo prawdzie" - powiedział Przewoźnik.

Dodał, że "przypominając te ofiary mamy świadomość, iż państwo nie zrobiło jeszcze wszystkiego, by przywrócić im godność, szacunek i należne miejsce w świadomości narodowej Polaków". "Dzisiaj czynimy to nie dla zemsty, lecz dla prawdy i sprawiedliwości, filarów niepodległego, prawdziwie wolnego i demokratycznego państwa" - oświadczył.

W uroczystościach udział wzięli przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, kombatanci - byli więźniowie komunistycznych więzień i obozów, harcerze oraz Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego.

Pomnik Ofiar Terroru Komunistycznego w Polsce w latach 1944-1956 został odsłonięty 26 września 1993 r. i poświęcony przez prymasa Polski kardynała Józefa Glempa. Pomnik wzniesiono według projektu artysty rzeźbiarza Macieja Szanikowskiego i architekta Sławomira Korzeniowskiego. Uroczysty pogrzeb ofiar, których ciała spoczywają na terenie Archidiecezji Warszawskiej, odbył się w październiku 1989 r. Urnę z ziemią pobraną z miejsc tajnych pochówków złożono w kościele św. Katarzyny.