Rektor sanktuarium i postulator procesu beatyfikacyjnego ks. Kazimierz Brzozowski poinformował, że objawienia gietrzwałdzkie nastąpiły dziewiętnaście lat po słynnych objawieniach w Lourdes i trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 roku. Głównymi wizjonerkami były: 13-letnia Justyna Szafryńska i 12-letnia Barbara Samulowska.
Obie pochodziły z niezamożnych polskich rodzin. Matka Boża przemówiła do nich - co było wówczas ważne - po polsku i poleciła codziennie odmawiać różaniec - powiedział ks. Brzozowski.
Według rektora sanktuarium, Matka Boska przemawiając do dziewczynek po polsku przyniosła pocieszenie i nadzieję, ponieważ Polska znajdowała się wtedy pod zaborami.
Gdy po objawieniach pielgrzymi zaczęli tłumnie nawiedzać Gietrzwałd, władze pruskie uznały to za manifestację polityczną. Miejscowa administracja i prasa niemiecka uznały objawienia za polską demonstrację narodową, za oszustwo i zabobon. Polskich pielgrzymów i kapłanów zamykano w więzieniach, karano grzywnami i zawieszano w wypełnianiu posługi duszpasterskiej.
Obie wizjonerki w 1880 roku wstąpiły do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Samulowska złożyła śluby zakonne i przyjęła imię Stanisława. Przez jakiś czas przebywała we Francji. W 1895 roku skierowana została do pracy w Gwatemali, gdzie była długoletnią przełożoną Szpitala Głównego. Z jej inicjatywy budowano pawilony, w których znajdowała schronienie tamtejsza ludność podczas trzęsienia ziemi. Samulowska zmarła w Gwatemalii w 1950 r.
Sanktuarium Maryjne w Gietrzwałdzie gromadzi w wrześniu każdego roku kilkadziesiąt tysięcy pielgrzymów, którzy przyjeżdżają modlić się w rocznicę objawień Matki Boskiej.
Gietrzwałd zwany jest warmińską Częstochową, albo polskim Lourdes. Sanktuarium znane jest z ozdrowień ludzi, którzy piją wodę z miejscowego źródełka, lub obmywają się nią.
