Prawosławne uroczystości na Świętej Górze Grabarka
Na Świętej Górze Grabarce, koło Siemiatycz, odbyły się główne obchody prawosławnego święta Przemienienia Pańskiego.
19.08.2008 | aktual.: 19.08.2008 15:04
Liturgii przy ołtarzu polowym przewodniczył zwierzchnik Cerkwi w Polsce metropolita Sawa, w asyście innych prawosławnych hierarchów. Święto Przemienienia Pańskiego na górze Tabor jest jednym z najważniejszych w roku liturgicznym świąt cerkiewnych.
Według oceny policji, w uroczystościach wzięło udział ok. 6 tys. osób, a przez dwa dni - niecałe 15 tys. A na drogach dojazdowych do sanktuarium i na parkingach nie było większych utrudnień, bo wiernych było znacznie mniej niż przed rokiem, gdy dwudniowe uroczystości wypadły w sobotę i niedzielę, a do tego były połączone z jubileuszem 60-lecia klasztoru na Grabarce.
Jak mówił ks. Lewczak, współczesny człowiek, szczególnie młody, żyje pośród wielu cywilizacyjnych zagrożeń. Wszechobecnie agresywna reklama wygodnego życia, w którym nie ma ani Boga, ani zasad chrześcijańskiej moralności, przyciąga coraz więcej osób, zwłaszcza młodych, które zapominają nie tylko o swojej wierze, ale i tradycji, kulturze w której zostali wychowani - przestrzegał duchowny i podkreślał znaczenie obecności wiernych na Grabarce.
W świątecznym posłaniu do wiernych, zwierzchnik Cerkwi w Polsce metropolita Sawa przypomniał, że co roku na Grabarkę przybywają liczne piesze pielgrzymki wiernych, którzy idą tam "by przemienić swoje życie i wzmocnić się duchowo". Wiele osób przynosi krzyże, by ustawić je na wzgórzu w intencji osobistej albo społecznej. Dziękował im za "heroizm wiary".
Drewniane krzyże, małe i wielkie, to symbol Grabarki. Stoją wśród drzew okalających wzgórze. Przez lata ustawiono ich tam tysiące.
Grabarka ma takie znaczenie dla prawosławnych w Polsce, jak Częstochowa dla katolików. Z tym miejscem wiąże się kult ikony Spasa Izbawnika (w jęz. starosłowiańskim - Zbawiciela), którą w XIII wieku przenieśli w okolicę dzisiejszej Świętej Góry mnisi z Mielnika, aby uchronić przed niebezpieczeństwem w czasie najazdów tatarskich. W czasie wojennej zawieruchy ikona zaginęła.
Tradycja pielgrzymowania w to miejsce sięga 1710 roku. Wówczas jeden z okolicznych mieszkańców doznał objawienia, że wszyscy, którzy tam dotrą i pomodlą się, zostaną uratowani od epidemii cholery. Kiedy cudowne uzdrowienia miały miejsce, zbudowano tam kaplicę, a potem cerkiew.
Najliczniejsze pielgrzymki zaczęły przybywać na Grabarkę po II wojnie światowej, gdy główne sanktuaria prawosławne (Poczajew, Żyrowice) znalazły się w granicach ZSRR.
W założonym na Grabarce w 1947 roku klasztorze Świętych Marty i Marii jest obecnie kilkanaście sióstr zakonnych. Opiekują się sanktuarium, prowadzą też inwestycje. Obecnie trwa budowa dużego domu pielgrzyma, wcześniej powstał m.in. kamienny mur wokół wzgórza, wyasfaltowano drogi dojazdowe.
Hierarchowie polskiej Cerkwi prawosławnej szacują, że w kraju ma ona ok. 550-600 tys. wiernych. Największe ich skupiska są w województwie podlaskim.
