Polskie prawo nie reguluje zabiegów in vitro
Gdyby polska klinika leczenia bezpłodności
wylała nadprogramowe zarodki ludzkie do zlewu, nie poniosłaby
żadnej odpowiedzialności, choć oznacza to ich unicestwienie -
pisze "Gazeta Wyborcza".
Według gazety, na nic byłoby tu orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, że człowiek zaczyna się od poczęcia, a więc wylane zarodki były ludźmi. To orzeczenie zawieszone jest w próżni, bo sprawy losów ludzkich zarodków in vitro nie reguluje ani prawo karne, ani cywilne, ani medyczne.
Oficjalnie zabiegów pozaustrojowego zapłodnienia wykonuje się w Polsce sześć tys. rocznie. Ile naprawdę - nie wiadomo. Wszystkie robi się w prywatnych klinikach. Państwo ich nie refunduje, nie ustala żadnych standardów, nie stawia żadnych warunków - pisze gazeta.
W Polsce jest więc inaczej niż w większości krajów Europy, gdzie in vitro jest uregulowane przez prawo. Określa się tam wymagania dotyczące placówek medycznych, pacjentów, ewentualnych matek zastępczych, refundacji zabiegów, tego, co ma się dziać z nadprogramowymi embrionami, komórkami jajowymi.
Polska powinna wreszcie ratyfikować Europejską Konwencję Bioetyczną. Ona stworzy prawne ramy i wymusi dalsze uregulowania- mówią zgodnie prof. Andrzej Zoll, b. prezes Trybunału Konstytucyjnego, prof. Marek Safjan, współtwórca konwencji i też w przeszłości prezes Trybunału Konstytucyjnego, oraz znawca prawa medycznego prof. Mirosław Nestorowicz.
Jak prawo powinno regulować kwestie związane z in vitro? Choćby to, czy można wybierać sobie płeć i inne pożądane cechy dziecka albo czy można tworzyć zarodki wyłącznie do badań naukowych? O tym w wielu krajach wypowiada się Krajowa Rada Bioetyczna - ciało złożone z fachowców i autorytetów moralnych (także religijnych). Tworzenie rad zalecają ONZ, Rada Europy i UE. W Polsce bezowocne próby jej powołania trwają od połowy lat 90. W 2004 r. Senat uchwalił nawet projekt ustawy i przesłał ją do Sejmu, ale na tym koniec - konkluduje "Gazeta Wyborcza". (PAP)
