Polacy, którzy odnieśli sukces dopiero za granicą

Andrzej Sekuła w Polsce nie był doceniany. Kilka razy zdawał do Łódzkiej Filmówki" ale komisja za każdym razem odrzucała jego prace z bardzo krytycznymi komentarzami. Więc postanowił wyjechać z Polski. Studiował w Londynie a w USA docenił go Quentin Tarantino. Sekuła pracował z nim nad "Wściekłymi psami", "Pulp fiction". Był operatorem przy "American Psycho" i "Cube2". Reżyseruje też własne filmy.

Ksiądz Zbigniew Czendlik jest proboszczem rzymsko-katolickiej parafii w Lanškrounie, na północy Czech. Jest tez najbardziej znanym w Czechach Polakiem. Prowadzi program "Konfesjonał" w czeskiej telewizji. Chrzci dzieci gwiazd, udziela im ślubów i pomaga duchowo. Organizuje rockowe pasterki i koncerty dla wiernych. Nie nosi sutanny i koloratki - za to chętnie gra w golfa i dyskutuje o wierze i Bogu, ale na luzie i bez zadęcia.

Jerzy Skolimowski wyemigrował w 1969 roku. Wiele razy zdobywał nagrody za swoje filmy na Festiwalach w Wenecji i w Berlinie. w tym roku dostał nagrodę specjalną w Wenecji za film "Essential Killing". Zdaniem specjalistów film ma ogromne szanse na Oscara.

Barbara Piasecka-Johnson z Polski wyjechała w 1968 roku ze 100 dolarami w kieszeni. Najpierw została kucharką u Johna Sewarda Johnsona I - właściciela koncernu Johnson&Johnson, potem została pokojówką, a w końcu jego trzecią zoną. Po śmierci męża odziedziczyła jego fortunę, stając się jedną z najzamożniejszych kobiet w USA i na świecie. Magazyn "Forbes" nazwał ją "przedsiębiorczym Kopciuszkiem, który poślubił swojego szefa".

Basia Trzetrzelewska w Polsce zaczynała w Alibabkach, a potem śpiewała z Perfectem, jednak prawdziwą karierę zaczęła kiedy zamieszkała w Londynie. Nagrywała z zespołem Matt Bianco a następnie zaczęła występować solo.

Janusz Kamiński wyemigrował po ogłoszeniu stanu wojennego. Jest uznawany za jednego z najlepszych operatorów filmowych. Dostał dwa Oscary - za zdjęcia do "Listy Schindlera" i "Szeregowca Ryana". Był nominowany za zdjęcia do filmu "Amistad" oraz filmu "Motyl i skafander".

Urszula Dudziak jest bardziej znana w USA niż w Polsce. Tam nagrywała m.in. z Bobby McFerrinem, Herbie Hancockiem, Dizzym Gillespie, Wyntonem i Branfordem Marsalisem, Gilem Evansem i Stingiem. W USA jest uważana z jedną z najwybitniejszych, współczesnych piosenkarek jazzowych.

Roman Polański już w Polsce kręcił filmy, które zyskiwały widzów i przychylność krytyków, m.in. "Nóż w wodzie", ale dopiero w USA, a potem Francji zrobił prawdziwą karierę, kręcąc m.in. "Dziecko Rosemary", "Chinatown", "Frantic", "Pianistę" czy "Autora widmo". Za "Pianistę" dostał Oscara, którego odebrał w jego imieniu Harrison Ford.

Joanna Pacuła zaczynała karierę w Polsce - grała u Zanussiego i w Teatrze Dramatycznym, ale dopiero w USA rozwinęła skrzydła. Zagrała m.in. w filmach "Park Gorkiego" z Williamem Hurtem, "Ucieczka z Sobiboru", "Tombstone".

Andrzej Seweryn karierę zaczynał w Polsce - grał m.in. u Andrzeja Wajdy. Wyjechał po wprowadzeniu stany wojennego do Francji - gdzie zrobił niezwykłą karierę - został trzecim w historii niefrancuskim aktorem i reżyserem Comedie-Francaise - francuskiego teatru narodowego.

Czesław Miłosz zadebiutował przed II wojną światową. Po wojnie pracował jako attache kulturalny we Francji i USA. W 1951 roku poprosił o azyl polityczny we Francji. W latach 60. przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał literaturę słowiańską na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W 1980 roku dostał literacką nagrodę Nobla.

Maria Skłodowska nie została przyjęta na Uniwersytet Jagielloński, ponieważ była kobietą. Wyjechała więc do Paryża, gdzie studiowała na Sorbonie, prowadziła badania naukowe, za które dostała nagrodę Nobla - dwa razy. Pierwszy raz wspólnie z mężem, Piotrem Curie, a drugi raz samodzielnie.

Józef Konrad Korzeniowski z Polski wyjechał jako nastolatek. Zaciągnął się na statek jako marynarz, ale kariery w marynarce nie zrobił, za to został jednym z największych anglojęzycznych pisarzy przełomu XIX i XX wieku. Mimo że do końca życia mówił z silnym, polskim akcentem na świecie znany jest jako Joseph Conrad.

Apolonia Chałupiec (Pola Negri) chciała być znaną aktorką i osiągnęła to. Najpierw grywała w warszawskich teatrach i polskich filmach, a w 1917 roku wyjechała do Niemiec grając tajemnicze femme fatale. Kiedy przeniosła się do Hollywood nadal grała tajemnicze i złowrogie kobiety, stając się jedną z najpopularniejszych aktorek kina niemego. Romansowała z Charliem Chaplinem i Rudolfem Valentino, miała pałac i wielbicieli. I dopiero kino mówione zakończyło jej karierę - miała fatalny, silny, słowiański akcent.