Opublikowano wyniki badań uderzenia meteorytu w Księżyc

Księżyc nie ma atmosfery, który by chroniła go przed upadkami nawet małych meteorytów. Efekty tego można dostrzec w postaci licznych kraterów, zarówno małych, jak i dużych. Obecnie kolizje z dużymi obiektami są bardzo mało prawdopodobne, ale upadki małych ciał zdarzają się dość często.

11 września 2013 roku prof. Jose M. Madiedo prowadził obserwacje za pomocą dwóch hiszpańskich teleskopów w poszukiwaniu tego typu zdarzeń. O godz. 20.07 czasu uniwersalnego dostrzegł nietypowo długi i jasny błysk na Księżycu na obszarze Mare Nubium.

Zaobserwowany błysk był rezultatem uderzenia niewielkiej skały w powierzchnię Srebrnego Globu. Jasność błysku była porównywalna z jasnością Gwiazdy Polarnej. Każdy, kto w tym czasie spojrzał na Księżyc, mógł dostrzec pojaśnienie. Na filmie zarejestrowanym przez Madiedo poświata po błysku utrzymywała się przez osiem sekund.

Opisywane zdarzenie jest najdłuższym i najjaśniejszym błyskiem od uderzenia meteorytu w powierzchnię Księżyca, które do tej pory zarejestrowano. Zazwyczaj błyski trwają znacznie krócej, przez ułamek sekundy.

Według obliczeń naukowców meteoryt, którego upadek wywołał błysk, miał masę około 400 kg i rozmiary od 0,6 do 1,4 metra. Uderzenie nastąpiło z prędkością 61 tysięcy km/h i utworzyło krater o średnicy około 40 metrów. Wyzwolona energia odpowiadała eksplozji 15 ton TNT, czyli trzy raz więcej niż w przypadku zdarzenia obserwowanego przez NASA w marcu 2013 r.

Hiszpańskie teleskopy są częścią systemu MIDAS (Moon Impacts Detection and Analysis System), który monitoruje powierzchnię Księżyca m.in. w poszukiwaniu takich zdarzeń.

Artykuł opisujący wyniki badań ukazał się w brytyjskim czasopiśmie naukowym "Monthly Notices of the Royal Astronomical Society".

Zobacz więcej w serwisie pogoda.