Najbardziej poszukiwani zbrodniarze

Ratko Mladić będzie jednak dużo trudniejszy do złapania niż niepopularny Karadzić. Wielu Serbów, szczególnie starszych, ciągle uważa Mladića za bohatera wojennego i chętnie udzieli mu schronienia.

Mladić przez wiele lat ukrywany był przez serbską armię i służby specjalne. Kilka lat temu rząd Serbii rozpoczął starania o przyjęcie do Unii, a Bruksela pojmanie Mladića uważa za jeden z najważniejszych warunków dla jakichkolwiek konkretnych negocjacji. Szczególnie mocno przy tym punkcie obstają Holendrzy, których żołnierze mieli ochraniać uchodźców w Srebrenicy.

Wieści o miejscu pobytu, jak i stanie zdrowia Mladicia pojawiają się w mediach regularnie, lecz nigdy nie znajdują potwierdzenia.

Za pomoc lub ujęcie Mladića władze Serbii wyznaczyły nagrodę 10 mln euro, a Amerykanie 5 mln dolarów.

Serbski polityk. Swoja karierę zaczynał jako młody komunista. Na pczątku lat 90. poprzedniego wieku był politycznym liderem Serbów mieszkających w Chorwacji, prezydentem Republiki Krainy, która w 1991 roku oderwała się tymczasowo od Chorwacji. Goran Hadďż˝ić poszukiwany jest przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla Byłej Jugosławii, który stawia mu 14 zarzutów, m.in. o zbrodnie wojenne. Hadďż˝icia obciąża się odpowiedzialnością za zaplanowanie morderstw i deportacji setek Chorwatów.

Po tym jak wojsko chorwackie stłumiło rebelię Republiki Krainy, Hadďż˝ić zamieszkał w Nowym Sadzie w Serbii. 13 lipca 2009 roku serbskie MSZ otrzymało z Hagi akt oskarżenia Hadďż˝icia. Na kilkanaście godzin przed wydaniem nakazu aresztowania, były polityk wyszedł z domu i od tego czasu nikt nie wie, gdzie jest. Powszechnie wierzy się, że został ostrzeżony przez kogoś z ministerstwa.

W 2010 roku serbski rząd ogłosił, że za pomoc z aresztowaniu Hadďż˝icia zapłaci 14 mln dolarów.

Wojskowy szef sztabu kongijskiego Congrès national pour la dďż˝fense du people (CNDP), zbrojnej organizacji walczącej na wschodzie Demokratycznej Republiki Konga.

Brał aktywny udział w walkach, które wybuchły w DR Konga po osiedleniu się na wschodzie kraju milionów uchodźców Hutu z Rwandy. Było wśród nich co najmniej kilkadziesiąt (a według niektórych rachunków kilkaset) tysięcy ludobójców, którzy zaczęli mordować kongijskich Tutsich. Starcia te eskalowały najpierw w wojnę domową, a w latach 1998-2003 w konflikt, w który zaangażowało się osiem afrykańskich państw.

Zginęło wtedy ponad pięć milionów ludzi.

Przez żołnierzy często nazywany jest "Terminatorem".

W 2006 roku Międzynarodowy Trybunał Karny wystosował za Ntagandą akt oskarżenia za to, że w latach 2002-2003, gdy był dowódcą w Forces Patriotiques pour la libération du Congo, rekrutował do swoich oddziałów i wysyłał do walki dzieci poniżej 15. roku życia. Jednak już przed 2002 roku Ntaganda miał opinię bardzo brutalnego, momentami bezwzględnego dowódcy.

CNDP odmawia wydania swojego szefa sztabu.

Opis: wysoki, szczupły, ciemne oczy i oliwkowa cera. Znaki szczególne: leworęczny, może się poruszać o lasce – tak opisany jest Osama bin Laden, człowiek numer jeden na liście najbardziej poszukiwanych terrorystów na świecie stworzonej przez amerykańskie FBI.

Oskarża się go o ataki bombowe na amerykańskie ambasady w Kenii i Tanzanii w 1998 r., w których zginęło ponad 200 osób oraz o zorganizowanie jednego najgłośniejszego zamachu w historii - ataków na WTC i Pentagon 11 września 2001 roku. Za informację, gdzie może się znajdować terrorysta, amerykański rząd daje 25 mln dolarów, do tej sumy dorzuca dodatkowe dwa miliony stowarzyszenie linii lotniczych. Mimo to do chwili obecnej Osama bin Laden pozostaje nieuchwytny.

Bin Laden urodził się w 1957 roku w Arabii Saudyjskiej. Jego ojciec, Jemeńczyk, dorobił się fortuny w branży budowlanej. Od młodości Osama był zainteresowany religią i jeszcze w szkole przyłączył się do Braci Muzułmanów. W wieku 17 lat miał również poślubić swoją pierwsza żonę (według CNN, Osama bin Laden ma cztery żony i ponad 20 dzieci).

W 1979 r. bin Laden wyjechał do Pakistanu, by stamtąd wspierać bojowników muzułmańskich z Afganistanu, do którego wkroczyły wojska ZSRR. Zbierał fundusze dla mudżahedinów, ale również stworzył dla nich obozy treningowe - taki był początek Al-Kaidy, czyli "Bazy".

25 milionów dolarów - tyle wynosi nagroda za informacje o Ajmanie az-Zawahirim, który był określany prawą ręką, nieżyjącego już, Osamy bin Ladena. Podczas gdy bin Laden ukrywał się jako najbardziej poszukiwany terrorysta, Zawahiri straszył i groził w nagraniach umieszczanych w internecie. Stając się w ten sposób rzecznikiem Al-Kaidy.

Zawahiri urodził się z 1951 roku w Kairze w rodzinie uczonych - jego ojciec był profesorem chemii Sam przyszły numer 2 Al-Kaidy skończył studia medyczne i został chirurgiem. Mimo to jego największym zainteresowaniem była polityka. Jako nastolatek przyłączył się do Braci Muzułmanów.

Zanim zaczął działać wspólnie z Osamą bin Ladenem, Zawahiri został w 1981 roku oskarżony o udział w zabójstwie egipskiego prezydenta Anwara Sadata. Spędził w więzieniu trzy lata – ostatecznie skazano go jedynie za nielegalne posiadanie broni.

Po wyjściu na wolność Zawahiri wyjechał do Pakistanu, gdzie pracował jako lekarz - w sąsiednim Afganistanie toczyła się już krwawa wojna. Prawdopodobnie to tam poznał bin Ladena, który także wspierał afgańskich bojowników i budował własną Bazę, Al-Kaidę.

Zawahiriego oskarża się o organizowanie zamachów, w których zginęły setki ludzi, w tym ataku na grupę turystów w egipskim Luksorze w 1997 roku, oraz zamachu na amerykańskie ambasady w 1998 roku.

Po śmierci Osamy bin Ladena sugeruje się, że to Ajman az-Zawahiri, numer 2 Al-Kaidy, może stać się numerem 1.

Na zdjęciu: Ajman al-Zawahiri gdy był dzieckiem. Zdjęcie wydrukowała gazeta "Al Hayat".

Konflikt w sudańskim Darfurze jest największą klęską humanitarną XXI wieku. Podczas walk zginęło 300 tysięcy ludzi, a 2,7 mln zostało przesiedlonych. Prawie 5 mln ludzi nie byłoby w stanie przeżyć następnego dnia, gdyby nie pomoc organizacji humanitarnych. Za tą tragedią stoi prezydent Sudanu - Omar al-Baszir, dlatego Międzynarodowy Trybunał Karny zdecydował się wydać za nim list gończy. To pierwszy przypadek nakazu aresztowania wobec urzędującej głowy państwa. Jeśli al-Baszir pojedzie do jednego z krajów, które uznają jurysdykcję trybunału, zostanie zatrzymany.

Prezydent Sudanu niewiele jednak sobie robi z nakazu aresztowania. Na tą okrutną nonszalancję pozwalają mu pieniądze z ropy i wsparcie Chin, którym zależy na udziale w wydobyciu z sudańskich złóż.

Choć przez część swojej ludności al-Baszir jest postrzegany jako szaleniec, to wyjątkowo chłodno działający polityk. W latach 90. ubiegłego wieku udzielał azylu Osamie bin Ladenowi. Kiedy jednak z powodu goszczenia terrorysty Sudanowi zaczęła grozić obca interwencja, prezydent poprosił lidera Al-Kaidy o opuszczenie kraju. Podobnie było w przypadku przywódcy ugandyjskich rebeliantów, Josepha Kony'ego, którego al-Baszir wspierał i dozbrajał tak długo, jak było mu to na rękę.

Jako nastolatek al-Baszir wstąpił do armii i do dziś chętnie pokazuje się w mundurze. W 1989 roku przejął władze w Sudanie i od razu na południu kraju wybuchły walki. Animistyczna i chrześcijańska ludność tego regionu sprzeciwiała się wprowadzeniu prawa szariatu przez al-Baszira. Prezydent nie patyczkował się z własnymi obywatelami, w końcu ceną były bogate złoża ropy, które znajdują się w Południowym Sudanie.

Kiedy zakończyły się walki na Południu, wybuchł nowy konflikt w Darfurze. Prezydent Sudanu jest oskarżany o wspieranie arabskich bojówek z tego regionu – dżandżawidów, którzy dokonują masowych mordów na afrykańskich wieśniakach. Jednak i ludność afrykańska ma wiele na sumieniu. Rebelianci z JEM (Ruch na Rzecz Sprawiedliwości i Równości) i SLA (Armia Wyzwolenia Sudanu) nie oszczędzają cywilów.

Na początku 2011 roku w Sudanie Południowym odbyło się referendum niepodległościowe - większość ludności opowiedziała się za secesją. Wkrótce na mapie świata powstanie nowe państwo. Al-Baszir zapowiedział jednak, że nie odda Sudanowi Pałudniowemu roponośnego regionu Abyei.

W przeciwieństwie do prezydenta Sudanu, Joseph Kony nie występuje na publicznych wiecach poparcia i nie pozuje często do zdjęć. Przerażają natomiast zdjęcia ofiar rebeliantów z Armii Bożego Oporu (Lord Resistance Army), na której czele stoi, terroryzując od ponad 20 lat mieszkańców Ugandy i przygranicznych terenów DR Konga oraz Południowego Sudanu i Republiki Środkowoafrykańskiej. Zabójstwa, podpalenia, zbiorowe gwałty, obcinanie rąk, uszu, nosów i warg – takimi metodami posługuje się LRA.

Kony chce utworzyć państwo oparte na Dekalogu. W dążeniu do swojego celu, nie waha się porywać dzieci i wcielać je w szeregi swojej armii. Według organizacji praw człowieka, Armia Boskiego Oporu uprowadziła około 20 tys. dzieci, które stają się małymi żołnierzami lub seksualnymi niewolnikami. Sam lider LRA ma ponoć 60 żon i dwa razy tyle potomków.

Kony stanął na czele rebeliantów w 1988 r., po tym, jak przyśnił mu się Duch Święty. Wcześniej podobne wizje miała jego kuzynka, Alicia Auma, która była liderką ruchu skupiającego ludzi Acholi niezadowolonych z rządów prezydenta Yoweri Museveniego. Rządowe siły rozgromiły jednak ruch Aumy, a ona sama musiała uciekać z kraju.