Łukasz Jankowski: "Pisowski lud żąda politycznej krwi, władza serwuje keczup" (Opinia)

Wierny elektorat oczekiwał potwierdzenia swoich przekonań o szkodliwym charakterze rządów PO-PSL, nie tylko w realizacji obietnic wyborczych w polityce gospodarczej, ale również we wskazaniu winnych zaniedbań w poprzednich kadencjach. I chociaż w obecnej kadencji było kilka prób rozliczenia rządów PO-PSL, to cały czas brakowało namacalnych dowodów, że "Dobra zmiana” jest rzeczywiście lepsza od poprzedników i potrafi to udowodnić poprzez wyroki sądowe.

Kolejne próby rozliczenia rządów poprzedniej koalicji mogliśmy oglądać przez cztery lata. Począwszy od efektownego, ale całkowicie nieefektywnego audytu rządów PO-PSL na początku obecnej kadencji, przez zarzuty, które jednak nie doprowadziły do wyroków w sprawach tak rażących, jak afera podkarpacka i działalność byłego barona ludowców Jana Burego, kończąc na płonnych nadziejach pokładanych w komisji śledczej ds. afery Amber Gold. Teraz na zakończenie kadencji Sejmu, politycy rządzący wykorzystują ostatnią z możliwości – komisję śledczą ds. luki VAT.

Gdyby nie poniedziałkowe posiedzenie z wnioskiem o postawienie przed Trybunałem Stanu kluczowych polityków opozycji, zapewne mało kto interesowałby się zwieńczeniem działalności komisji ds. VAT. Komisji, która długo nie mogła wystartować, w której sens nie wierzyło wielu polityków obozu rządzącego, która startowała na kilka miesięcy przed końcem kadencji, a miała do rozwikłania sprawę znacznie większych rozmiarów, niż niż komisje, które zajmowały się aferą Rywina, hazardową czy Amber Gold. Mimo braku czasu na wnikliwą analizę dokumentów państwowych, braku większej logiki w kolejności przesłuchiwanych świadków, oraz braku znacznego zainteresowania mediów, komisja ta, może ostatecznie wpłynąć na kampanię wyborczą.

Zobacz także: Morawiecki oskarża PO. Szybka riposta Kidawy-Błońskiej

W zasadzie nic z działań komisji nie wskazywało na możliwość tak efektownego zakończenia jej działań. Wielogodzinne przesłuchania kolejnych świadków (poza zeznaniami prof. Chojny-Duch) mało wnosiły do debaty publicznej, koncentrując się na niekończących się hermetycznych dyskusjach o prawie podatkowym. Nic dziwnego, że opinia publiczna nie interesowała się pracami śledczych, a na posiedzenia z rzadka zaglądali dziennikarze. Nawet o zgłaszanych przez komisję wnioskach do prokuratury wobec byłych ministrów finansów Jacka Rostowskiego i Mateusza Szczurka, posłowie śledczy mówili bez większego przekonania. Powstaje więc pytanie, dlaczego pod sam koniec kadencji niemrawa komisja śledcza sięga po polityczną broń najcięższego kalibru.

Sam Trybunał Stanu do tej pory nie mógł narzekać na przepracowanie. Przez całą historię III RP sędziowie trybunału zajęli się tylko dwoma sprawami, a skazane zostały dwie osoby - były minister współpracy gospodarczej z zagranicą Dominik Jastrzębski i były prezes Głównego Urzędu Ceł Jerzy Ćwiek. Z tuzów polskiej polityki, do tej pory najbliżej postawienia przed sądem konstytucyjnym był Zbigniew Ziobro. Pod koniec drugiej kadencji rządów PO-PSL, wobec zmieniających się nastrojów społecznych, posłom ówczesnej koalicji zabrało zdyscyplinowania, lub nie byli przekonani o prawdziwości i skali zarzutów, więc wniosek przepadł w głosowaniu.

Podobnie byłoby w przypadku wniosków obecnej komisji śledczej. Nawet jeżeli w trybie ekstraordynaryjnym Sejm zdołałby się zająć sprawą, to trudno sobie wyobrazić większość 3/5 posłów, gotowych poprzeć wniosek o postawienie przed Trybunałem Stanu byłych premierów: Donalda Tuska i Ewy Kopacz, oraz byłych ministrów finansów: Jacka Rostowskiego i Mateusza Szczurka.

W ostatnich dniach wizja uruchomienia sądu konstytucyjnego zaczęła także coraz mocniej rozpalać wyobraźnię przedstawicieli opozycji. Politycy Koalicji Obywatelskiej oraz Lewicy prześcigają się w zapewnieniach, że błędu poprzedniej kadencji już nie powtórzą i jak tylko dojdą do władzy, to skończą wakacje dla sędziów Trybunału Stanu. Listy przyszłych podsądnych w różnej długości i treści, ochoczo układają radykalne grupy opozycji ulicznej i co bardziej krewcy politycy opozycji.

Politycy Prawa i Sprawiedliwości znaleźli się więc w sytuacji, gdy z jednej strony słyszą oczekiwania dokonania rozliczeń poprzednich rządów od własnych wyborców, z drugiej strony dochodzą do nich coraz mocniejsze groźby formułowane przez opozycję. Po ostatnim wniosku przewodniczącego komisji Marcina Horały widać, że obóz rządzący postanowił podbić stawkę i wytoczył najcięższe działa.

Fakt, że oskarżenia w tym wypadku mogą okazać się mocno na wyrost, a ich realizacja polityczna może okazać się niemożliwa, nie ma tutaj żadnego znaczenia. Bo, jak zauważa w swojej najnowszej książce "O demokracji w Polsce” Robert Krasowski, politycy nie zarządzają rzeczywistością, tylko na swoje potrzeby tworzą jej iluzję. Tak samo jest z trybunałem stanu dla Donalda Tuska, Ewy Kopacz i innych polityków Platformy. Nie chodzi o postawianie polityków opozycji przed sądem, ale o przekonanie wyborców, że obecny rząd nie zapomina o rozliczeniu poprzedników, chociażby w sferze deklaratywnej.

Łukasz Jankowski dla WP Opinie