Według publikacji, potwierdzają to m.in. materiały znalezione w 1995 r. w Wilnie w kościele Bernardyńskim dotyczące działalności AK na Wileńszczyźnie podczas II wojny światowej. Znalezione dokumenty świadczą o tym, że AK przewidywała okupację całej Litwy, mianowanie zarządzającego Polaka, likwidację bądź uwięzienia "nielojalnych" Litwinów.
Dokumenty zawierają także informację o kontaktach dowódcy AK okręgu wileńskiego gen. A. Krzyżanowskiego z ugrupowaniami nazistowskimi SS oraz wojskiem nazistowskim (Wehrmacht) w 1944 r.
Gazeta zamieszcza 22 raporty o działalności AK oraz spotkaniach z przedstawicielami Wehrmachtu i SS w styczniu-czerwcu 1944 r. Większą część tych dokumentów stanowią raporty szefa policji bezpieczeństwa na okupowane terytoria wschodnie W. Fuchsa kierowane do szefa gestapo H. Müllera. Szczególnie długie i bardzo szczegółowe raporty dot. spotkań nazistów z gen. A. Krzyżanowskim (pseudonim "Wilk"). Skarżył się on hitlerowcom, że "na Wileńszczyźnie Niemcy zrobili Litwinów panami", że "Litwini, którzy nigdy nie walczyli przeciwko bolszewikom, są przez Niemców dobrze wyposażani w broń, żywność". "Wilk" twierdził, iż "porozumienie między Polakami i Niemcami jest możliwe", jednak żądał, żeby "po wojnie Wileńszczyzna była zwrócona Polsce". W jednym z dokumentów wskazuje się, iż "AK sporządziła mapę znajdujących w puszczy Rudnickiej ziemianek i schronów komunistycznych band".
Według dziennika "Lietuvos aidas", "Litwini i Polacy w różny sposób oceniają działalność AK. W Polsce żołnierze AK są uważani za bohaterów, na Litwie zaś - odwrotnie, ponieważ w czasie II wojny światowej na Wileńszczyźnie walczyli oni zarówno przeciwko nazistowskim okupantom, jak i litewskości, uważając Wileńszczyznę za część Polski". (pr)
