"Lilla Weneda" na Dużej Scenie Teatru Wybrzeże
Wyznaczamy dzisiejszą wagę Świętości, Prawdę wystawiamy na sprzedaż, "Patriotyzm" odbijamy z rąk ideologów. Symulujemy Twoje marzenia, badamy geografię sumienia - deklarują twórcy Lilli Wenedy, reżyser spektaklu Wiktor Rubin i dramaturg Bartosz Frąckowiak. Ich spektakl mówi o współczesności językiem klasycznej literatury. Mocno, dosadnie, przenikliwie. Premiera spektaklu odbędzie się 24 marca 2007 na Dużej Scenie Teatru Wybrzeże.
23.02.2007 | aktual.: 23.02.2007 19:05
Akcja rozgrywa się w idealnej przestrzeni ekskluzywnego SPA. Basen na środku sceny, fototapeta okalająca jej przestrzeń oraz rozsypany nadmorski piasek wyznaczają terytorium kapitalistycznego marzenia nowej klasy średniej.
Bohaterowie wchodzą w swoje role i zajmują pozycje w dwóch wrogich obozach (politycznych, mentalnych, estetycznych, światopoglądowych): Lechitów, reprezentujących nowoczesne, indywidualistyczne i ahistoryczne społeczeństwo, oraz Wenedów, tradycjonalistów i konserwatystów, żyjących zgodnie z ideologią konsolidującą ich wspólnotę.
Jak podkreślają twórcy spektaklu, Lechici i Wenedzi reprezentują dwa żywioły w ramach jednego społeczeństwa Polaków. Żywioły które przenikają się wzajemnie, prowadząc do chaosu w porządku symbolicznym kraju. Kto jest patriotą? Kto katolikiem? Co to znaczy wierzyć w Boga? Co jest ważniejsze - zaufanie w mądrość pokoleń, czy emancypacyjne unieważnienie krępujących uprzedzeń, stereotypów i mitologii? W jaką estetykę ubrać dziś swoją egzystencję?
Rosa Weneda to przedstawicielka jednego z tych obozów - jako główny ideolog Wenedów strzeże "ducha narodu". To specjalistka od propagandy. Ultranowoczesna, piękna, wyemancypowana i dominująca Gwinona to druga, nie mniej groźna, strona konfliktu. Jak zapowiadają twórcy, konfliktu, który nie ma charakteru zbrojnego. Wojna toczy się bowiem na symbole.
Symboliczną przestrzeń sztuki Słowackiego w spektaklu Rubina i Frąckowiaka zastąpiła wyobraźnia wycięta wprost z katalogu Neckermanna - luksusowy basen, malownicze reprodukcje oraz pieczołowicie wykonywane zabiegi pielęgnacyjne stają się tłem dla współczesnych debat publicznych oraz głosów dobiegających z przeszłości. W tej współczesnej "mitologicznej" przestrzeni rozegra się dramat o narodzie.
W spektaklu występują:
Arkadiusz Brykalski- Lech
Marta Kalmus - Gwinona
Katarzyna Kaźmierczak – Roza Weneda
Maciej Konopiński – Lelum Polelum
Katarzyna Misiewicz – Lilla Weneda
Jacek Labijak – Św. Gwalbert
Ryszard Ronczewski – Derwid
Cezary Rybiński - Lechon
Dominik Stroka – Ślaz
Wiktor Rubin (właściwie Paweł Wojtczuk)
Absolwent socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiował również filozofię, i reżyserii krakowskiej PWST. Trzykrotny stypendysta Ministra Edukacji Narodowej i jednokrotnie Fundacji Estreichera. Wyreżyserował: Mojo Mickybo McCafferty Owena w Teatrze Krypta w Szczecinie, Tramwaj zwany pożądaniem Tennesee Williamsa w Teatrze Polskim im. Konieczki w Bydgoszczy oraz Terrordrom Breslau Tima Staffela w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Spektakl Mojo Mickybo zdobył Grand Prix na festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie oraz Grand Prix Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Interesuje się nowymi teoriami politycznymi.
Bartosz Frąckowiak
Studiował na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i w Akademii Artes Liberales. Trzykrotny stypendysta Ministra Edukacji Narodowej. Autor tekstów poświęconych teatrowi i pokrewnym dziedzinom sztuki, które publikował w Didaskaliach, Obiegu i Teatrze. Pracował jako dramaturg spektakli: Tramwaj zwany pożądaniem Tennesee Williamsa w Teatrze Polskim im. Konieczki w Bydgoszczy oraz Terrordrom Breslau Tima Staffela w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Interesuje się nowymi mediami, antropologią i filozofią kultury.
