Wystawa "Labirynt świata - raj serca" w Krakowie

Określenie "artystka niezależna" wydaje się trafnie definiować pozycję, jaką zajmuje Barbara Zambrzycka-Śliwa wśród współczesnych rzeźbiarzy. Nie traktuje ona, bowiem z nadmierną estymą reguł wypracowanych przez tradycję, jakkolwiek błędnym byłoby mniemanie, że całkowicie je odrzuca. Artystka nie poddaje się „terrorowi” bycia nowoczesną, któremu jakże łatwo ulega wielu twórców. W konsekwencji zdołała przez lata swej artystycznej aktywności wypracować dla siebie miejsce osobne, indywidualne, a jej prace stały się rozpoznawalne nie tylko przez znawców czy koneserów sztuki.

Barbara Zambrzycka-Śliwa w sposób bezwzględny potrafi wykorzystać bodźce płynące z otoczenia, często powszechnie postrzegane jako błahe, przepuszcza je przez własny mechanizm skojarzeniowy oraz własną formułę widzenia świata, by uczynić z nich zadziwiająca piękny program dla swej sztuki. Jej rzeźby są hymnem na cześć genialności natury. I sam już nie wiem, ile w sposobie artystycznego opowiadania o tej genialności jest pokornego pochylania się, rezygnacji z traktowania go jako rzeźbiarskiego materiału - tradycyjnie traktowanego, a ile bezczelnego "intelektualnego grania" na naturalnej urodzie tego materiału. No tak - ale widocznie umiejętność takiego właśnie "grania" jest sztuką, jest twórczością. Taka sztuka, poza niewątpliwymi przeżyciami estetycznymi, poza wysokim standardem kultury, odkrywczym i nowatorskim charakterem, ma jeszcze zapewne wiele zalet, że wspomnę o jednej z nich. Otóż w dzisiejszych czasach technicznych możliwości eksploatujemy naturę, minerały, w sposób brutalny i niepohamowany. Rzeźby
Barbary Śliwy powstają z odpadów znalezionych w zakładzie kamieniarskim. Otóż czytam w tych rzeźbach tęsknotę za mądrym, powściągliwym kontaktem z naturą. Piękno i mądrość pani Barbary Śliwy idą w parze.

Rzeźbi w kamieniu–granicie, najtwardszym z twardych, w marmurze pięknym i kapryśnym, a czasem w solidnych kłodach drewna. Tworzy najczęściej w Orońsku, w Centrum Rzeźby Polskiej. Chyba, że przebywa za granicą, na którymś międzynarodowym sympozjum rzeźbiarskim albo realizuje jakąś rzeźbę gdzieś w świecie, albo, (co zdarza się) jest właśnie w Krakowie. W Krakowie bowiem mieszka, ma galerię sztuki dawnej i współczesnej (SPACE GALLERY przy Floriańskiej 13) prowadzi zajęcia ze studentami w Instytucie Sztuki Akademii Pedagogicznej. Jeżeli ktoś powie, że Barbara Zambrzycka – Śliwa jest kobietą pracującą, niewątpliwie będzie miał rację.

Język geometrii, którym posługuje się artystka dla wyrażenia bliskich jej problemów filozoficznych, zdaje się nie podlegać ani regułom matematycznym, ani prawom optyki. Zdaje się wręcz nie podlegać żadnym regułom. Cechuje go swoboda i spontaniczność artystycznego gestu. Cykl Labirynt świata – Raj serca realizowany od 1985r. skłania się w stronę abstrakcyjnego przedstawienia, choć trudno byłoby mówić o czystej abstrakcji.

Artystka działa niezwykle aktywnie na arenie międzynarodowej. Reprezentowała Polskę na ekspozycji "D’ou viens-tu? (Skąd jesteś?)" podczas tegorocznej edycji Międzynarodowych Targów Sztuki EUROPE’ART 2007 w Genewie. Brała także udział w sympozjum rzeźbiarskim Haltestelle!Kunst w Norymberdze, które zgromadziło kilkudziesięciu twórców z różnych krajów.

Prace Barbary Zambrzyckiej- Śliwy znajdują się w kolekcjach m. in. The British Museum w Londynie (Dział Medalierstwa), Galerii Królewskiej w Madrycie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Muzeum Medalierstwa we Wrocławiu.

Barbara Zambrzycka-Śliwa
Labirynt świata - raj serca
Wystawa czynna od 14 sierpnia do 16 września 2007 r.
Wernisaż odbędzie się 14 sierpnia 2007 r. (wtorek) o godzinie 17.00 w Pałacu Sztuki TPSP w Krakowie, pl. Szczepański 4.