Kontrowersyjna książka o dorastaniu podczas okupacji

Rymkiewicz pisze między innymi, że "za szybko i za łatwo przebaczyliśmy Niemcom, w historii są takie rzeczy, których się nie przebacza nigdy". Książka doczekała się wielu krytycznych recenzji. Poecie zarzuca się, że odmalowuje czarno-biały obraz, w którym dzieli Niemców na odwiecznie złych, a Polaków na zawsze szlachetnych.

Filozof i publicysta z "Teologii Politycznej" Dariusz Karłowicz uważa, że książka jest literackim świadectwem zmiany sposobu myślenia o Powstaniu Warszawskim. Jego zdaniem, autor pisze także o niemieckich planach dominacji nad Europą oraz o trudności, a nawet niemożliwości wybaczenia Niemcom. W opinii Karłowicza, czytelnik może się nie zgodzić z Rymkiewiczem, lecz na pewno nie pozostanie obojętny na jego odważne tezy.

Rymkiewicz w sposób bardzo prowokacyjny opowiada o latach okupacji niemieckiej. Filozof, historyk i publicysta Dariusz Gawin uważa, że autor obala sposób stereotypowego oceniania Powstania przez jego zwolenników i przeciwników. Dodaje, że książkę warto przeczytać, by się z nią nie zgodzić i zastanowić się nad własną oceną losów polsko-niemieckich.

Natomiast publicysta Marek Beylin z "Gazety Wyborczej" uważa, że tezy Rymkiewicza nie nadają się do dyskusji - można je tylko odrzucić lub przyjąć. Zdaniem Beylina, książka nie jest ważna, gdyż nie pozwala dyskutować o polskiej historii i Powstaniu Warszawskim. Tworzy natomiast - uważa Beylin - krwawą wizję polsko-niemieckich losów.

Rymkiewicz w swej książce pisze, że Powstanie Warszawskie zwyciężyło, czego dowodem jest niepodległa Polska. Pierwsza publiczna debata na temat "Kinderszenen" odbyła się w Muzeum Powstania Warszawskiego. Współorganizatorem spotkania był rocznik filozoficzny "Teologia Polityczna".