Kanada: większa pomoc ojca w wychowaniu dzieci oznacza więcej dzieci

Holly Kindsvater i Suzanne Alonzo postanowiły zastosować metody analizy ekonomicznej, takie same, jak w przypadku badania zwrotu na kapitale, by zrozumieć, od czego zależy liczba potomstwa i wielkość nowo urodzonych zwierzęcych dzieci.

Jak tłumaczyła Kindsvater w kanadyjskich mediach, dotychczas zakładano, że u gatunków pozostających w parach także po czasie zwierzęcych romansów, samice powinny teoretycznie korzystać z tej okoliczności i rodzić większe potomstwo, skoro są w tak uprzywilejowanej sytuacji. Tymczasem zaobserwowano, że samice takich rodzinnych gatunków mają liczne potomstwo niewielkich rozmiarów. Właśnie po to, by wyjaśnić te wątpliwości, Kinsvater postanowiła zastosować metody analizy stosowane do inwestycji giełdowych.

Okazało się, że zachowania samców są czynnikiem wpływającym na to, ile i jakiej wielkości dzieci rodzą samice. Jeśli bowiem zwierzęcy ojciec aktywnie pomaga w wychowaniu dzieci, są one (np. w jednym miocie) mniejsze, ale jest ich więcej. Pomoc ojca oznacza, że samica może "zainwestować" mniej wysiłku w wielkość dzieci, ponieważ szanse następnego pokolenia na przeżycie rosną dzięki wspólnemu zajmowaniu się potomstwem przez rodziców. To, że nowo narodzone dzieci są mniejsze nie ma wówczas większego znaczenia, ponieważ dzięki współpracy samca w zdobywaniu żywności i dbaniu o "dom" rosną one szybciej.

Z kolei w przypadku gatunków, u których samiec nie pozostaje z samicą w parze, samica rodzi mniej potomstwa, ale większych rozmiarów. W przypadku niedbałego ojca zwiększa to szanse następnego pokolenia na przeżycie.

W artykule, który właśnie ukazał się w prestiżowym "Proceedings of the Royal Society B", autorki podkreśliły, że zachowanie samców determinuje "alokację" stosowaną przez samicę. "Można przyjąć, że wielkość narodzonego potomstwa jest większa, kiedy samiec korzystnie wpływa na szanse przeżycia potomstwa, natomiast mniejsza, gdy samiec korzystnie wpływa na liczbę urodzin" - napisały kanadyjskie badaczki.