Jan Olszewski został doradcą prezydenta

Jan Olszewski jest osobą ze wszech miar doświadczoną i zasłużoną. To zupełnie wystarczająca rekomendacja do tego, aby należeć do niewielkiej grupy moich doradców politycznych - powiedział prezydent Kaczyński, wręczając nominację.

Przypomniał, że Olszewski bronił w licznych procesach politycznych, był doradcą "Solidarności". "Był człowiekiem, który wziął ważny udział w przekształcaniu tworzących się w różnych częściach Polski lokalnych związków w jeden, samodzielny, unitarny związek "Solidarność"- zaznaczył L.Kaczyński.

Był premierem rządu, który miał szansę w Polsce dokonać rzeczywistych zmian, gdyby nie został po zaledwie pięciu i pół miesiąca obalony - ocenił prezydent.

Olszewski zaznaczył, że bycie doradcą L.Kaczyńskiego jest dla niego zaszczytem. Jesteśmy w takim momencie naszej historii, kiedy zmienia się bieg zdarzeń i kierunek polityczny - powiedział.

W ostatnich wyborach prezydenckich ROP poparł kandydaturę Lecha Kaczyńskiego. Sam Olszewski kandydował na najwyższy urząd w państwie w 1995 roku - zajął wówczas 4 miejsce wśród 13 pretendentów. Poparło go 6,86% wyborców.

Startował także w wyborach prezydenckich w 2000 roku, ale krótko przed wyborami wycofał się z kandydowania i zaapelował o poparcie Mariana Krzaklewskiego jako kandydata mającego największe szanse spośród kandydatów "orientacji niepodległościowo-solidarnościowej".

Olszewski - urodzony 20 sierpnia 1930 roku w Warszawie - pochodzi z rodziny kolejarskiej związanej z PPS. W czasie okupacji działał w Szarych Szeregach, był łącznikiem w Powstaniu Warszawskim. Studiował prawo na UW. W latach 60. bronił w procesach politycznych m.in. Jacka Kuronia, Karola Modzelewskiego, Melchiora Wańkowicza, Janusza Szpotańskiego, Wojciecha Ziembińskiego.

W 1975 podpisał "List 59" - protest przeciw poprawkom wprowadzającym do konstytucji PRL przewodnią rolę PZPR i sojusz z ZSRR. W 1976 roku bronił robotników Radomia i Ursusa. Współpracował z KOR-em i Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1980 r. doradzał "Solidarności" i Lechowi Wałęsie. Był pełnomocnikiem rodziny ks. Jerzego Popiełuszki podczas procesu jego zabójców z SB. W stanie wojennym współpracował z Episkopatem i podziemną "Solidarnością". Bronił w sądach m.in. Wałęsę, Zbigniewa Romaszewskiego, Zbigniewa Bujaka.

Jako członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie uczestniczył w rozmowach Okrągłego Stołu. Premier od grudnia 1991 do czerwca 1992. Okres jego premierostwa charakteryzował narastający konflikt z Unią Demokratyczną, a zwłaszcza z prezydentem Wałęsą.

Rząd Olszewskiego upadł 4 czerwca, w tzw. noc teczek, po ujawnieniu przez szefa MSW Antoniego Macierewicza archiwaliów SB - listy polityków, figurujących w archiwach MSW jako konfidenci komunistycznych służb specjalnych. Na liście tej znajdował się m.in. Wałęsa, który 4 czerwca wnioskował o odwołanie premiera.

W maju 1990 roku Olszewski współtworzył Porozumienie Centrum, które podzieliło się w 1992 roku. Olszewski stanął wówczas na czele Ruchu dla Rzeczypospolitej, by po klęsce wyborczej 19 września 1993 stracić przywództwo na rzecz Romualda Szeremietiewa. Od 1995 roku stoi na czele Ruchu Odbudowy Polski.

Był posłem I kadencji (1991-1993), w tych wyborach startował z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, z tej samej listy do Sejmu dostali się także Jarosław i Lech Kaczyńscy. Olszewski zasiadał też w Sejmie III (1997-2001) oraz IV (2001-2005) kadencji.

Podczas sejmowej debaty o 100 dniach działalności rządu Kazimierza Marcinkiewicza prezes PiS Jarosław Kaczyński mówił, że w ciągu 17 lat z "układem" nie był związany tylko jeden rząd - Jana Olszewskiego.