Hiszpanka jak ptasia grypa

Amerykańscy uczeni odtworzyli w laboratorium budowę śmiercionośnego mikroba sprzed prawie stu lat. Jak czytamy w "Gazecie Wyborczej", w Instytucie Patologii Armii Amerykańskiej zachowało się kilka fragmentów tkanki płucnej żołnierzy zmarłych na grypę w 1918 r.

Kolejne elementy wirusa pochodziły od Eskimoski, która też chorowała na hiszpankę. Dzięki temu, że kobietę pochowano w wiecznej zmarzlinie Alaski, można było wyizolować RNA wirusa.

Naukowcy z armii amerykańskiej mieli już wystarczająco wiele fragmentów kwasu nukleinowego, żeby zrekonstruować gen odpowiedzialny u mikroba za produkcję jednego z jego najważniejszych białek - hemaglutyniny. To ta cząsteczka pozwala wirusowi rozpoznać i przyczepić się do komórek nabłonkowych w naszych płucach, a następnie wniknąć i je zniszczyć. Ją też rozpoznaje układ odpornościowy człowieka.

Od tego, na ile mu się to uda, zależy, jak ciężką postać przybierze choroba. Wirus hiszpanki był tak zabójczy, ponieważ białka na jego powierzchni tak bardzo różniły się od ludzkich wirusów, że nasz układ odpornościowy nie był w stanie ich prawidłowo rozpoznać i szybko zareagować na zakażenie - uważają naukowcy.

"Gazeta Wyborcza" pisze, że ptasie pochodzenie wirusa daje odpowiedź na jeszcze jedno pytanie o epidemię z 1918 r. Typowa ludzka grypa jest najbardziej niebezpieczna dla osób w starszym wieku. Młodzi ludzie z reguły przechodzą ją dość łagodnie i bez komplikacji. W przypadku hiszpanki było dokładnie na odwrót. Najwięcej zgonów zanotowano wśród chorych w wieku 15-34 lat.

Skąd ta różnica? Zdaniem naukowców z Kalifornii być może starsi ludzie mogli częściowo uodpornić się na wirusa pochodzącego od ptaków podczas wcześniejszych epidemii. (jask)

Więcej: Gazeta Wyborcza - Słynna śmiercionośna hiszpanka też była ptasią grypąGazeta Wyborcza - Słynna śmiercionośna hiszpanka też była ptasią grypą