Andrzej Milczanowski nie żyje. Miał 85 lat
W wieku 85 lat zmarł Andrzej Milczanowski - prawnik, działacz opozycji demokratycznej, były szef MSW. Wiadomość o jego śmierci przekazał w mediach społecznościowych polityk Koalicji Obywatelskiej, Andrzej Rozenek.
23.07.2024 | aktual.: 23.07.2024 18:08
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
"Ci, którzy są wolni od myśli pełnych urazy, z pewnością odnajdą spokój. Żegnaj mój Przyjacielu, ministrze, niezawodny obrońco mundurowych! Andrzej Milczanowski 26.05.1939 - 23.07.2024" - napisał we wtorek po południu na platformie X Andrzej Rozenek.
W wieku 85 lat zmarł Andrzej Milczanowski
Andrzej Milczanowski urodził się w 1939 roku w Równem na Wołyniu. W 1962 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował w Prokuraturze Powiatowej w Szczecinie na stanowisku prokuratora. W latach 1968-1980 był radcą prawnym w przedsiębiorstwach komunalnych i rolnych.
Od 1978 do 1980 współpracował z KSS "KOR", a od 1980 z NSZZ "Solidarność". Kierował Biurem Prawnym MKR Pomorze Zachodnie, w 1981 był radcą prawnym Regionu Pomorze Zachodnie. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w komitecie strajkowym w Stoczni Szczecińskiej. Po pacyfikacji strajku został aresztowany, a w marcu 1982 skazany na karę 5 lat pozbawienia wolności (w wyniku amnestii z sierpnia 1983 karę zmniejszono do 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności). Był objęty opieką Amnesty International jako więzień sumienia. Zwolnienie uzyskał w kwietniu 1984.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
W grudniu 1988 otrzymał nagrodę Fundacji Paula Lauritzena z Kopenhagi, promującej osoby działające w obronie praw człowieka. Jako reprezentant strony solidarnościowo-opozycyjnej brał udział w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.
W 1990 rozpoczął pracę w Urzędzie Ochrony Państwa. 11 lipca 1992 powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Podał się do dymisji 22 grudnia 1995 po wyborze Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta. Dzień przed złożeniem dymisji udzielił w Sejmie informacji o rzekomej współpracy premiera Józefa Oleksego z radzieckimi i rosyjskimi służbami specjalnymi, co dało początek tzw. aferze Olina.
Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności Odznaką Honorową imienia gen. Stefana Roweckiego "Grota".
Po odejściu z rządu praktykował jako notariusz w Szczecinie, prowadząc kancelarię notarialną wraz ze swoją żoną Sławomirą.
Czytaj także:
Źródło: X, Wikipedia
