70. rocznica aresztowania ojca Maksymiliana Kolbego
17 lutego mija 70. rocznica aresztowania i osadzenia na Pawiaku ojca Maksymiliana Kolbego, franciszkanina, Świętego Kościoła katolickiego. Ojciec Kolbe zginął w bunkrze głodowym w Oświęcimiu, 14 sierpnia 1941 roku, oddając dobrowolnie życie za innego więźnia.
17.02.2011 | aktual.: 17.02.2011 06:07
Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI, a potem kanonizowany przez Jana Pawła II. Senat Rzeczpospolitej ustanowił rok 2011 Rokiem Świętego Maksymiliana. W sierpniu mija 70. rocznica jego śmierci.
Ojciec Maksymilian Maria Kolbe w latach 20. ubiegłego wieku założył klasztor i wydawnictwo w Niepokalanowie pod Warszawą. Gdy 19 września 1939 roku Niemcy przystąpili do likwidacji Niepokalanowa, ojciec Kolbe został aresztowany i osadzony w obozie w Amtitz. Po zwolnieniu wrócił do klasztoru, gdzie zorganizował ośrodek pomocy dla okolicznej ludności.
17 lutego 1941 roku został ponownie aresztowany i osadzony na Pawiaku. Z relacji ówczesnych więźniów wynika, że ojciec Kolbe pracował w więziennej bibliotece i przebywał w izbie chorych. Przed Wielkanocą prowadził rekolekcje i spowiedź dla więźniów. Był spokojny, dużo się modlił, a w sytuacjach konfliktowych wpływał pozytywnie na otoczenie. Osadzeni darzyli go szacunkiem i zaufaniem.
28 maja 1941 roku został przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W sierpniu po ucieczce jednego z więźniów, Niemcy postanowili ukarać dziesięciu innych, poprzez zamknięcie w bunkrze głodowym. Wśród nich był Franciszek Gajowniczek, ojciec dwojga dzieci. Maksymilian Kolbe wyraził chęć zastąpienia go. Zmarł po dwóch tygodniach, dobity zastrzykiem z fenolu.
Urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli jako Rajmund Kolbe. Szczególnym kultem darzył Najświętszą Maryję Pannę. W 1907 roku rozpoczął naukę w seminarium franciszkanów we Lwowie, trzy lata później wstąpił do zakonu. Przyjął wówczas imię Maksymilian.
W 1912 roku podjął studia w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z filozofii i teologii. Tam też przyjął święcenia kapłańskie oraz założył wraz z kolegami w 1917 roku stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej, ruch maryjno-apostolski, utworzony w obronie Kościoła, dla pogłębiania świadomego i odpowiedzialnego życia chrześcijańskiego. Po powrocie do kraju szerzył jego ideały najpierw w środowisku zakonnym, a potem także wśród świeckich.
Założył klasztor i wydawnictwo w Niepokalanowie pod Warszawą. W 1930 roku wyjechał do Japonii i tam założył "Niepokalanów Japoński". Rozpoczął organizację podobnych ośrodków w Chinach i Indiach. W 1936 roku wrócił do Polski i kierował Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej było tam 700. zakonników i kandydatów. Klasztor był światowym ośrodkiem Rycerstwa Niepokalanej. Od 1938 roku posiadał własną radiostację, do wybuchu wojny stał się znaczącym katolickim ośrodkiem prasowym. Po 1945 roku franciszkanie odbudowali klasztor i kontynouwali dzieło Maksymiliana Kolbego.
W 1971 roku papież Paweł VI ogłosił ojca Maksymiliana błogosławionym wyznawcą. Rok później polskie władze państwowe odznaczyły go pośmiertnie Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Papież Jan Paweł II w 1982 roku zaliczył ojca Maksymiliana do grona świętych męczenników Kościoła katolickiego, jako tego, który poniósł śmierć w obronie wiary chrześcijańskiej i cnót ewangelicznych.
