62. rocznica kapitulacji Warszawy

Pierwsze bomby spadły na miasto 1 września. Szybkie zdobycie Warszawy było jednym z głównych celów armii niemieckiej.

Dowódcą obrony stolicy był początkowo generał Walerian Czuma, a od 9 września generał Juliusz Rómmel, zaś cywilnym komisarzem prezydent miasta Stefan Starzyński.

Opór, jaki stawiała Warszawa miał głęboki sens moralny i strategiczno-polityczny. Skupiając na sobie moc uderzenia, obrońcy Warszawy czekali na rozpoczęcie ofensywy na froncie zachodnim, do czego zobowiązały się Francja i Anglia.

Kapitulacja stolicy nastąpiła w sytuacji, kiedy na wyczerpaniu były zapasy żywności, wody, lekarstw i amunicji, a rzeczywistość pokazała, że na pomoc sojuszników nie można liczyć.

Oprócz żołnierzy, w obronie stolicy wzięli udział liczni ochotnicy. Podczas trwającego 20 dni boju o Warszawę zginęło ponad 6 tys. żołnierzy (bez uwzględnienia strat żołnierzy armii "Poznań" i ponad 10 tys. ochotników cywilnych). Zniszczone zostało 12% zabudowy miejskiej oraz znaczna część zbiorów kultury i archiwaliów. (jd)