W 2000 r. 54% osób żyło w rodzinach, w których poziom wydatków był niższy od minimum socjalnego.
Odsetek ludzi żyjących w rodzinach, w których poziom wydatków był niższy od tzw. ustawowej granicy ubóstwa, wyniósł w 2001 r. 15% (rok wcześniej 13,6%).
Ubóstwem zagrożeni są przede wszystkim bezrobotni. W ubiegłym roku wśród gospodarstw, w których przynajmniej jedna osoba nie miała zatrudnienia, stopa skrajnego ubóstwa wynosiła ok. 21%. Natomiast wśród gospodarstw, w których nie było takich osób, niecałe 6%.
W najtrudniejszej sytuacji były rodziny, których podstawę utrzymania stanowiły świadczenia społeczne - stopa ubóstwa skrajnego wynosiła tu 31%.
Z badań Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że niskie wykształcenie jest silnie powiązane z poziomem ubóstwa. Wyższe wykształcenie praktycznie odsuwa zagrożenie ubóstwem skrajnym. Wśród gospodarstw domowych, w których głowa rodziny miała wykształcenie średnie, odsetek osób żyjących poniżej minimum wyniósł ok. 4%, z zasadniczym zawodowym 12%, a co najwyżej podstawowym - ok. 17,5%.
W Polsce ubóstwem częściej zagrożeni są ludzie młodzi, w tym w dużej części - dzieci z rodzin wielodzietnych i niepełnych. W ubiegłym roku ok. 14% osób do 19 lat żyło w gospodarstwach domowych, w których poziom wydatków był niższy od poziomu egzystencji. (an)
