44 pytania, które wstrząsnęły Scotland Yardem

Nie ma wątpliwości, że służba w londyńskiej policji wiąże się z dużym stresem. Miasto zmaga się z falą przemocy, a codziennością stały się porachunki lokalnych grup przestępczych oraz ataki przy użyciu noża. Po opublikowanym przez Scotland Yard 25-stronicowym podręczniku funkcjonariusze będą musieli kilka razy się zastanowić, zanim podejmą decyzję o aresztowaniu podejrzanego. Zmiana poradnika jest związana z protestami czarnoskórej społeczności, która uważa, że policjanci, aresztując podejrzanych, często mieli się kierować ich kolorem skóry, a nie prawidłową oceną sytuacji.

Centrum Zapobiegania Przestępczości nie pozostawiło na dokumencie Scotland Yardu suchej nitki. Opublikowanie instrukcji sprawiło, że pojawiło się jeszcze więcej pytań niż odpowiedzi. Na komisarz Met Police Cressidę Dick wylała się fala krytyki i poważnie zachwiała jej pozycją.

Eksperci nie mają wątpliwości, że czas na zastanowienie się nad niespełna 50 wytycznymi to luksus, jakiego londyńscy policjanci nie mają. Warto odnotować, że Metropolitan Police Service, znana jako Met Police lub jako Scotland Yard, to formacja, której zadaniem jest nie tylko ochrona mieszkańców Londynu, ale również najważniejszych osób w państwie z członkami rodziny królewskiej, premierem, najważniejszymi politykami oraz przedstawicielami innych państw składającymi wizytę w Wielkiej Brytanii na czele. Wdrożenie nowych procedur może skutkować opóźnieniem reakcji funkcjonariuszy i w efekcie dramatycznymi wydarzeniami.

Przed aresztowaniem podejrzanego policjant musi sobie zadać 44 pytania związane z podejmowanymi działaniami i procedurami. Do tego dochodzą dodatkowe pytania, funkcjonariusze muszą się upewnić, że kajdanki są założone prawidłowo oraz że nie są zapięte zbyt ciasno.

Komisarz Cressida Dick broni nowej strategii. - Moim celem numer jeden pozostaje walka z brutalną przestępczością, w tym przestępczością na ulicach i zapewnienie ludziom bezpieczeństwa. Oprócz tego chcę zwiększyć zaufanie społeczeństwa do policji. Wiemy, że nie wszystkie społeczności mają do nas taki sam poziom zaufania. Jestem zdeterminowana, by to zmienić - przyznała.

Jednym z powodów zmiany procedur była sytuacja z października 2020 roku, gdy policjanci zatrzymali dwóch czarnoskórych mężczyzn po tym, jak zobaczyli specyficzny rodzaj przywitania. Policjanci byli przekonani, że byli świadkami sfinalizowania transakcji narkotykowej i wkroczyli do akcji. W sporządzonym raporcie stwierdzono, że kajdanek używano w większości przypadków, gdy wystarczyłaby rozmowa, poza tym funkcjonariusze nie zawsze używali kamer, a ich działania uznano za dyskryminujące.

Były główny inspektor detektyw Kevin Hurley jest przekonany, że obecne zmiany wskazują na słabość najważniejszych osób w londyńskiej policji. - Jest to przykład nieudolności, małoduszności i słabości w podejmowaniu decyzji przez kierownictwo wyższego szczebla. Wpłynie to na trzy grupy ludzi. Policjantów, którzy odstąpią od użycia siły bądź aresztowania. Wpłynie też na opinię publiczną, która pomyśli "co tu się u licha dzieje?" oraz na przestępców, którzy będą mieli łatwiejsze pole działania.

Policjanci nie są zwolennikami wprowadzonych zmian. Nowe regulacje skrytykował również dyrektor centrum badań David Spencer. - Wiele osób jest zdania, że priorytetem policji jest raczej dobro przestępców niż ochrona społeczeństwa, a to jeszcze wzmocni ten sposób myślenia. Przeszkoleni policjanci są traktowani jak dzieci. To jest niezwykle protekcjonalne zachowanie względem policjantów, którzy każdego dnia aresztują potencjalnie niebezpiecznych podejrzanych - przyznał w rozmowie z "Daily Mail".

- W większości przypadków policjanci nie mają tego luksusu, by przed zatrzymaniem podejrzanego rozważyć 44 pytania. Muszą się kierować instynktem, trening to czas i miejsce, gdzie można porozmawiać o tych wytycznych. Cressida Dick jako komisarz robi wszystko, co w jej mocy, aby przysporzyć Met Police więcej kłopotów. Już teraz są poważne znaki zapytania, czy nadaje się do tej funkcji, a tego typu działania jeszcze bardziej podważają jej autorytet - dodał.

Pytania, które muszą sobie zadać policjanci zatrzymaniem podejrzanego:

1. Czy działanie, które rozważam, jest zgodne z Kodeksem Etyki

2. Czego ofiara lub poszkodowana społeczność oczekuje ode mnie w tej sytuacji

3. Czego oczekuje ode mnie w tej sytuacji moja służba policyjna?

4. Czy to działanie lub decyzja mogą wpłynąć pozytywnie na mój profesjonalizm i działania policyjne?

5. Czy mogę publicznie wyjaśnić swoje działania lub decyzję?

6. Co się dzieje?

7. Co wiem do tej pory?

8. Czego nie wiem?

9. Jakich dalszych informacji potrzebuję?

10. Czy muszę natychmiast podjąć działania?

11. Czy powinienem poszukać więcej informacji?

12. Co może pójść nie tak (i co może pójść dobrze)?

13. Co jest przyczyną tej sytuacji?

14. Jak bardzo prawdopodobne jest ryzyko spowodowania szkody?

15. Jak poważna jest sytuacja?

16. Czy taki poziom ryzyka jest dopuszczalny?

17. Czy to jest sytuacja, z którą policja może sobie poradzić sama?

18. Czy jestem odpowiednią osobą, aby sobie z tym poradzić?

19. Co staram się osiągnąć?

20. Czy moje działanie rozwiąże sytuację?

21. Jakie uprawnienia policyjne mogą być wymagane?

22. Czy istnieją krajowe wytyczne dotyczące tego rodzaju sytuacji?

23. Czy mają zastosowanie lokalne zasady lub wytyczne organizatora?

24. Jakie przepisy mogą mieć zastosowanie?

25. Jakie są dowody?

26. Czy decyzje były proporcjonalne, uzasadnione, konieczne i etyczne?

27. Czy działanie było rozsądne biorąc pod uwagę okoliczności?

28. Czy ktoś inny powinien wiedzieć o twojej decyzji?

29. Co się stało w wyniku twojej decyzji?

30. Czy efekt był taki, jakiego oczekiwałeś?

31. W jaki sposób zostały zademonstrowane zasady profesjonalnego zachowania?

32. Jakie informacje i dane były dostępne?

33. Jakie czynniki (potencjalne korzyści i szkody) zostały wzięte pod uwagę?

34. Jakie zastosowano metody oceny zagrożeń i ryzyka?

35. Czy opracowano właściwą strategię działania?

36. Czy były jakieś uprawnienia, regulacje i przepisy, które trzeba było wziąć pod uwagę?

37. Jeśli procedury nie były przestrzegane, czy działanie było rozsądne i proporcjonalne biorąc pod uwagę okoliczności?

38. W jaki sposób dostępne opcje zostały zidentyfikowane i zastosowane?

39. Czy decyzje były proporcjonalne, zgodne z prawem, konieczne i etyczne?

40. Czy podjęte decyzje były rozsądne?

41. Czy decyzje były skutecznie zakomunikowane?

42. Czy decyzje i ich uzasadnienie zostało odpowiednio odnotowane?

43. Czy decyzje były monitorowane i w razie potrzeby poddane ponownej ocenie?

44. Jakie wnioski można wyciągnąć z podjętych decyzji?