Stolica Apostolska nie życzy sobie obecności abp. Paetza

• W ostatniej chwili papież uratował polski Kościół. Na jak długo?

Arcybiskup Juliusz Paetz, emerytowany metropolita poznański, najpewniej nie będzie brał udziału w uroczystych mszach św. z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski. W środę, po trwającej kilka dni wrzawie medialnej, dostał on od nuncjusza apostolskiego list, z którego wynika, że Stolica Apostolska nie życzy sobie jego obecności.

Arcybiskup Celestino Migliore wprost napisał, że udział Paetza w uroczystościach wytworzyłby dla Kościoła w Polsce oraz Watykanu „sytuację niepotrzebnego i szkodliwego zamieszania". Stwierdził również, że decyzja ta ma stanowić dla Paetza także normę na przyszłość, a więc nie powinien on pojawić się także na Światowych Dniach Młodzieży.

„Ojciec Święty zdecydowanie ponawia zaproszenie do życia w odosobnieniu, w postawie skruchy i modlitwy" - napisał nuncjusz.

Problem jednak w tym, że ów list ze wskazówkami dla byłego metropolity poznańskiego tak naprawdę niewiele załatwia. Wszystko w istocie zależy od postawy samego hierarchy. Może się do zaleceń zastosować i pozostać w domu. Może też przyjść w piątek do poznańskiej katedry i nikt go stamtąd nie wyrzuci. Trudno bowiem oczekiwać, że biskupi będą zwlekali z wyjściem do ołtarza, dopóki ich szeregów nie opuści abp Paetz.

Co z tego, że nuncjusz przypomina hierarsze instrukcje, które otrzymał on kilka lat temu z watykańskiego Sekretariatu Stanu. Sugerowano mu wówczas, by powstrzymywał się od publicznych wystąpień. Abp Paetz wielokrotnie udowodnił, że wytyczne te po prostu lekceważy. Pojawiał się jak gdyby nigdy nic na uroczystościach kościelnych i państwowych. Brał udział w ingresach nowych biskupów. Uczestniczył także w posiedzeniach Episkopatu. Nikt go stamtąd nie usunął, nie miał do tego prawa.

Sprawę można było załatwić w 2002 r., gdy w związku z zarzutami molestowania seksualnego kleryków arcybiskup ustąpił z urzędu. Pozwolono mu jednak dalej mieszkać w Poznaniu. A z czasem także częściowo zniesiono zakaz sprawowania posługi biskupiej na terenie archidiecezji poznańskiej. Paetz, który nigdy nie przyznał się do stawianych mu zarzutów, triumfował. Chwalił się w mediach listem od Benedykta XVI.

Temat mógł załatwić jedynie Watykan. Polskim biskupom nic do tego, ale nie są bez winy. Mogli naciskać. Okazji nie brakowało. Zdaje się, że przymykali oko na działalność biskupa seniora i liczyli na jego wyczucie. A być może na to, że problem rozwiąże się w sposób naturalny.

Sprawa ta przypomina ropiejący wrzód. Nie do końca wyczyszczony odnawia się i staje się udręczeniem dla całego organizmu.

Takich niedoleczonych wrzodów jest niestety w Kościele sporo.

Biskupi powinni je szybko usunąć, bo - jak widać - potrafią odnowić się w najmniej korzystnym momencie.

Tomasz Krzyżak