Jan Paweł II – biografia

Panujący od 24 lat na Stolicy Apostolskiej obecny zwierzchnik Kościoła katolickiego urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach (Małopolskie). 9 lat później traci matkę - Emilię z Kaczorowskich. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1938 r. w wadowickim gimnazjum, wraz z ojcem Karol przenosi się do Krakowa, gdzie rozpoczyna studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wybuch II wojny światowej i zamknięcie uczelni przez hitlerowskiego okupanta powoduje, że przerywa naukę i zaczyna pracować jako robotnik w kamieniołomach. Wspomnieniem tego okresu jest jeden z jego pierwszych utworów literackich, poemat "Kamień i bezmiar", podpisany pseudonimem Andrzej Jawień. W 1941 r. umiera jego ojciec.

Podczas okupacji Karol Wojtyła wraz z Mieczysławem Kotlarczykiem, organizuje w Krakowie konspiracyjny Teatr Rapsodyczny. W 1942 r. wstępuje do konspiracyjnego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie, studiując równocześnie filozofię na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Do 18 stycznia 1945 r., tj. do dnia wyzwolenia Krakowa przez Armię Radziecką, ukrywa się wraz z kolegami w pałacu metropolity krakowskiego kardynała Adama Stefana Sapiehy.

1 listopada 1946 r., po ukończeniu studiów teologicznych, otrzymuje święcenia kapłańskie. Następnie przez dwa lata kontynuuje studia filozoficzne w Rzymie.

Po powrocie do kraju w 1948 r. zostaje wikariuszem w parafii Niegowić w pow. bocheńskim, a w 1949 r. - w parafii Św. Floriana w Krakowie. Przygotowuje równocześnie na Wydziale Teologicznym UJ pracę doktorską pt. "Problemy wiary w pismach św. Jana od Krzyża", którą broni w 1948 r. W pięć lat później habilituje się na Wydziale Teologicznym UJ na podstawie rozprawy "O możliwości zbudowania etyki katolickiej w oparciu o system Maxa Schelera".

W latach 1945-51 pisze sztukę teatralną "Brat naszego Boga", zainspirowany postacią malarza krakowskiego Adama Chmielowskiego, który wstąpił do zakonu jako brat Albert i założywszy zgromadzenie Albertynów poświęcił się opiece nad bezdomnymi.

W 1953 r. zostaje wykładowcą w krakowskim Seminarium Duchownym, a w następnym roku rozpoczyna pracę na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach 1958-1978 jest wykładowcą na KUL.

W lipcu 1958 r. papież Pius XII mianuje go biskupem tytularnym - biskupem pomocniczym arcybiskupa Eugeniusza Baziaka archidiecezji krakowskiej. Sakrę biskupią otrzymuje 28 września tegoż roku w bazylice na Wawelu. Mając 38 lat Karol Wojtyła zostaje najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. Po śmierci abpa Baziaka, Kapituła Metropolitalna wybiera go w czerwcu 1962 r. na stanowisko wikariusza kapitulnego archidiecezji krakowskiej. Rok później - w grudniu 1963 r. - zostaje mianowany przez papieża Pawła VI arcybiskupem metropolitą krakowskim, zaś w czerwcu 1967 r. otrzymuje kapelusz kardynalski.

W Episkopacie Polski od 1969 r. pełni przez wiele lat m.in. funkcje wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu i przewodniczącego Komisji Rady Naukowej Episkopatu. Równocześnie jest członkiem watykańskich Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, ds. Duchowieństwa i ds. Kultu Bożego.

W 1961 r. wydaje nakładem "Znaku" pracę z zakresu etyki pt. "Miłość i odpowiedzialność". W 1968 r. ukazała się książka Karola Wojtyły pt. "Osoba i czyn".

Karol Wojtyła bierze aktywny udział w pracach II Soboru Watykańskiego m.in. jako członek komisji opracowującej i ostatecznie redagującej tzw. schemat XIII, czyli tekst konstytucji "O obecności Kościoła w świecie współczesnym"; ponadto uczestniczy w redagowaniu konstytucji "O Kościele", deklaracji "O wolności religijnej" oraz dekretu "O apostolstwie świeckim".

Z nominacji papieża Pawła VI zostaje członkiem Komisji Soborowej dla Apostolstwa Świeckiego. Na nadzwyczajnym zgromadzeniu Synodu Biskupów w październiku 1969 r. przedstawia projekt dokumentu "II Nadzwyczajny Synod Biskupów o sobie", określanego jako „dokument Wojtyły”.

16 października 1978 r. 111-osobowe konklawe wybrało arcybiskupa i metropolitę Krakowa, 58-letniego kardynała Karola Wojtyłę na papieża - 264. z kolei zwierzchnika Kościoła katolickiego. Przybrał on imię Jan Paweł II. Wybór krakowskiego metropolity na papieża był zaskoczeniem dla całego świata, gdyż po raz pierwszy od 456 lat na Stolicy Apostolskiej zasiadł biskup nie Włoch. Zaskoczeniem było także to, że nowy papież pochodził ze słowiańskiego kraju, który w tamtym czasie należał do bloku sowieckiego. (an)