Zmarł Jan Marek Owsiński
Nie żyje Jan Marek Owsiński, pierwszy prezes Polskiego Radia po likwidacji w 1992 roku Komitetu ds. Radia i Telewizji. Miał 78 lat.
O śmierci Jana Marka Owsińskiego poinformowała Informacyjna Agencja Radiowa.
Trwa ładowanie wpisu: twitter
Marek Owsiński urodził się 27 maja 1944 w Warszawie. Ukończył Wydział Historii Uniwersytetu Warszawskiego.
Przez lata był związany z branżą radiową. Już w latach 1974-1982 był pracownikiem Komitetu ds. Radia i Telewizji, redaktorem Naczelnej Redakcji Programów Oświatowych i Popularnonaukowych Polskiego Radia.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo.
Amerykanie wiedzą, co się stało w Przewodowie? Ekspert nie ma wątpliwości
Był także zaangażowany w działania opozycyjne. W marcu 1968 roku w czasie studiów na Wydziale Ekonomii Politycznej UW był uczestnikiem protestów studenckich, zaangażowanym w próbę utworzenia Warszawskiego (Międzyuczelnianego) oraz Ogólnopolskiego Komitetu Studenckiego. Był delegatem na spotkanie przedstawicieli uczelni we Wrocławiu. Został wówczas aresztowany, ukarany przez kolegium ds. wykroczeń grzywną i relegowany z uczelni.
Od września 1980 był członkiem "Solidarności". Od grudnia 1980 był współorganizatorem, a od lutego 1981 był członkiem redakcji Radia "Solidarność" Regionu Mazowsze.
Po internowaniu przez pięć lat szukał pracy
17 grudnia 1981 został internowany i był przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia Warszawa-Białołęka, w Jaworzu i Darłówku. Zwolniono go 15 czerwca 1982 roku.
W lipcu tego samego roku zwolniono go z pracy, w latach 1982-1987 pozostawał bez stałego zatrudnienia.
Był współinicjatorem (z Grzegorzem Bogutą i Andrzejem Paczkowskim) utworzenia w 1983 roku podziemnego Archiwum "Solidarności". Organizował przechowywanie nagrań, montował je i wykonywał korektę. Był też autorem scenariusza komiksu "Solidarność - pierwszych 500 dni" (1984).
W 1987- został zatrudniony jako redaktor w Zakładzie Wydawnictw i Nagrań Polskiego Związku Niewidomych. Pracował tam do 1989 roku.
W 1989 roku był zaangażowany w prace sekretariatu strony solidarnościowo-opozycyjnej Okrągłego Stołu. W tym samym roku został pracownikiem zespołu telewizyjno-radiowego Komitetu Obywatelskiego, a podczas wyborów w 1989 r. jego redaktorem
W 1990 r. został dyrektorem w Programie IV Polskiego Radia; w latach 1991-1993 pracował jako zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji oraz jako kierownik Polskiego Radia.
W 1992 roku został pierwszym szefem Polskiego Radia po wydzieleniu spółki z Komitetu ds. Radia i Telewizji.
W latach 1994-1997 pełnił funkcję redaktora naczelnego i prezesa Radia Eska. Od 1998 do 2000 roku był doradcą Radia Racja; a następnie zastępcą dyrektora i dyrektorem Biura Programowego Polskiego Radia.
W 2007 roku przeszedł na emeryturę.
Źródło: polskieradio.pl