Żłobek płetwali błękitnych
"Żłobek", gdzie licznie gromadzą się
płetwale błękitne, aby wychowywać młode i żerować, odkryto w
wodach na południe od Chile - informuje BBC, powołując się na pismo "Biology Letters".
Odkrycie, jakiego dokonano na południu kraju, pomoże naukowcom zrozumieć zachowanie i migracje płetwali, pomagając jednocześnie w ich ochronie.
Płetwal błękitny (Balaenoptera musculus) to największy ssak na Ziemi. Prowadzone na skalę przemysłową połowy doprowadziły go niemal do wymarcia. Eksperci szacują, że na półkuli południowej może żyć ich do 1,4 tys. Pół wieku temu było ich około 500.
Badacze oceniają, że obszar wód w sieci fiordów, otoczonych przez uśpione od dawna wulkany, to jedno z najważniejszych odkrytych dotąd na półkuli południowej miejsc żerowania płetwali błękitnych i wychowywania ich młodych. Stwierdzono, że najwięcej ich gromadzi się wokół Zatoki Corcovado i przy zachodnim wybrzeżu wyspy Chiloe.
Ekolog ssaków morskich, dr Rodrigo Hucke-Gaete z Uniwersytetu Południowego Chile, przypuszcza, że płetwale mogą tam także rodzić młode. Obecnie naukowcy dysponują niewieloma informacjami na temat miejsc, gdzie rozmnażają się płetwale błękitne. Uważa się, że dzieje się to w wodach tropikalnych.
Miejsca żerowania i opieki nad młodymi odkryto podczas wyprawy do fiordów na południu Chile. Co najmniej 11 matek z parami młodych zauważono podczas prowadzonych w 2003 r. z morza i z powietrza obserwacji.
Wydaje się, że wyniki obserwacji stoją w sprzeczności z tradycyjnymi teoriami na temat sezonowej migracji płetwali błękitnych. Te żyjące w wodach półkuli południowej opuszczają swoje antarktyczne miejsca żerowania z nadejściem jesieni. W rejon tropików przybywają na początku zimy. Tam odbywają się gody i rodzą młode. Z nadejściem wiosny wieloryby wracają w rejon Antarktyki.
Tymczasem płetwale błękitne z Chiloe-Corcovado najwyraźniej spędzają lato w pobliżu tropików - zauważają prowadzący badania.
Możliwe, że populacja odkryta w fiordach na południu Chile to jedyny znany podgatunek płetwala, Balaenoptera musculus brevicauda, co może wyjaśniać pewne różnice w sposobach migracji.
Wątpliwości co do przynależności do gatunku lub podgatunku powinny wyjaśnić testy genetyczne, obserwacje satelitarne i fotogrammetria - technika pomiaru obiektów na podstawie zdjęć.
Inna możliwość wyjaśnienia różnic w sposobie migracji kazałaby zakładać, że zwierzęta zdolne są do zmian swoich nawyków. Hipotezy takiej nie akceptuje jednak wielu biologów morskich.
