Nic nie chciałem powiedzieć - tyle powiedział Grzegorz Sz., oskarżony o to, że w marcu zeszłego roku z zimną krwią zastrzelił strażnika i cztery kasjerski z warszawskiej filii Kredyt Banku.
Proszę o wyrok taki, jaki sąd uzna za stosowny. Chcę przeprosić wszystkie rodziny, ich bliskich. (...) Brak mi słów. Przykro mi z tego powodu, bardzo żałuję za to, co się stało. Dziękuję - mówił łamiącym się głosem Marek R. Oskarżony został o to, że najpierw stał na czatach przed bankiem, potem zaś zabrał pieniądze i kasetę z kamery wideo z filii, wcześniej zaś kupił broń do napadu.
Oskarżony próbował chronić swą niedoszłą żonę, również oskarżoną Kamilę M., która miała - według prokuratury - ukryć zrabowane pieniądze, a potem zacierać ślady. Przekonywał, że naprawdę planował z nią małżeństwo i już w czasie, gdy doszło do napadu, mieszkali razem, co według prawa znaczyłoby, że nie ponosi ona odpowiedzialności za niepowiadomienie o zbrodni.
Na początku chcę przeprosić wszystkich. Wiem, że ciąży na mnie poważna odpowiedzialność. Gdybym nie zgodził się na to, nie byłoby napadu, ale nie planowaliśmy morderstwa. Nigdy nikogo bym nie zabił. Proszę o łagodny wymiar kary - mówił Krzysztof M., ochroniarz z Kredyt Banku, który - zdaniem oskarżenia - wszystko zaplanował. Na rozprawie M. nagle zmienił wyjaśnienia i próbował przekonać sąd, że wspólnikiem bandytów był zastrzelony przez nich bankowy strażnik.
Wcześniej obrońcy wszystkich oskarżonych prosili sąd o kary łagodniejsze niż dożywocie z ograniczeniem możliwości wyjścia na wolność po 50 latach, czego żądał prokurator.
Pod rozwagę sądu adwokaci wnieśli kwestie, czy oskarżonym, którzy opowiadali o napadzie nie należy się z mocy prawa nadzwyczajne złagodzenie kary.(miz)
