Włosi są w szoku - bójki i samosądy Polaków na ulicach

Ta historia wydarzyła się w dzielnicy San Lorenzo. Przywiązali go kablami elektrycznymi do krzesła, dotkliwie pobili i okradli z kilku bransoletek bez większej wartości, które miał na ręku. Na szczęście polski, 35-letni kloszard zdołał uwolnić się z więzów i zakrwawiony dotarł na pobliski plac. Przechodnie wezwali policję.

Polak opowiedział karabinierom, że gdy udawał się na spoczynek w miejsce, gdzie zwykle nocuje na wolnym powietrzu, zagrodziły mu drogę trzy osoby - dwóch młodych chłopaków i kobieta. Złapali go i obezwładnili. Podczas gdy młodociani bili go i torturowali, starsza kobieta zachęcała ich do tego wulgarnymi okrzykami. Wszyscy napastnicy byli bezdomnymi Polakami.

Następnego dnia karabinierzy z komisariatu San Lorenzo zatrzymali w okolicy San Pietro, gdzie zwykle przebywają bezdomni, trójkę Polaków odpowiadających podanemu rysopisowi. Policja podała tylko ich inicjały - to 21-letni K.W oraz 23-letni T.D.S, a także 56-letnia kobieta M.A.M. Historię opisały natomiast duże włoskie dzienniki: "La Repubblica" i "Corriere della Sera". Trójka Polaków, którzy znęcali się nad swoim rodakiem, jest oskarżona o napaść z ciężkim pobiciem i uprowadzenie.

Byli kompletnie pijani i od sprzeczki szybko przeszli do bójki. Dwóch Polaków stało się bohaterami krwawej awantury w Mesynie, przed sklepem OVS na Placu Carioli. Nie bacząc na przechodniów, polscy pijani kloszardzi, którzy żebrali przed wejściem, najpierw zaczęli się kłócić o drobniaki, a później przeszli do rękoczynów. Polaków rozdzielili dopiero policjanci wezwani przez Włochów. Jeden z bezdomnych został odwieziony do szpitala w skutek odniesionych ran.

- Po Placu Carioli nie można już spacerować z powodu Polaków i Rumunów, którzy upijają się tam winem oraz piwem, pozostawiając po sobie śmieci i załatwiając swoje potrzeby gdzie popadnie. Z ich winy centrum naszego miasta staje się chlewem. Burmistrz powinien interweniować, aby zrobić coś z tymi obcokrajowcami, którzy nie pracują, żyją jak pasożyty - pisał na forum mesyńskiego dziennika "Tempo stretto" jeden z mieszkańców Mesyny.

- Dlaczego ich nie wydalą? - to jedno z najczęstszych pytań, jakie powtarza się na włoskich i polskich forach internetowych. We Włoszech nie można wydalać poza granicę kraju bezdomnych obywateli UE, tak, jak "extracomunitari" (nie-Europejczyków), którzy nie mają dokumentów pobytowych. Każdy obywatel Unii Europejskiej - a więc i my, Polacy - ma prawo przebywać na terenie Włoch bez "permesso di soggiorno". To przywilej, jaki otrzymaliśmy w 2004 r. i wielu naszych bezdomnych rodaków z niego korzysta, bo łatwiej - pod gołym niebem - przeżyć we Włoszech, gdzie wino jest tanie i słońce świeci przez cały rok, niż w rodzinnym kraju, gdzie warunki atmosferyczne nie sprzyjają życiu na ulicy.

W Noli, koło Neapolu zaczęto się poważnie obawiać o bezpieczeństwo z powodu gigantycznej rozróby, jaką wywołali tam Polacy. W okolicy starożytnego rzymskiego amfiteatru, gdzie w przeddzień święta patrona Noli przebywało wielu mieszkańców, doszło do bójki pomiędzy dwiema grupami przybyszów znad Wisły. Były to porachunki w ciężkim stylu. Zorganizowana grupa Polaków, którzy żyją i pracują w okolicach Neapolu, napadła na polskich kloszardów, którzy żebrzą, piją, i psują wizerunek polskiej społeczności, prowokując ciągle problemy z miejscowymi oraz notoryczne interwencje policji. - Problem polega na tym, że z jednej strony mamy do czynienia z obcokrajowcami, którzy zakłócają porządek publiczny i sprawiają problemy przechodniom, z drugiej zaś z ich rodakami, którzy żyją i pracują uczciwie, aż do momentu, gdy nie zaczną "moralizować" pierwszych przy pomocy pięści oraz kopów - napisały o zajściu miejscowe media. Jak widać polska społeczność nie wypadła dobrze w oczach Włochów, ani z jednej, ani z drugiej strony.
Pijaństwo uliczne jest problemem, który dotyczy imigrantów ze Wschodu, bo Włosi nie mają zwyczaju zaglądania do kieliszka i urządzania publicznych burd.

W ostatnich dniach karabinierzy rozpoczęli kontrole w Noli i wydalanie bezdomnych, którzy nie mają papierów pobytowych. Polaków jednak nie mogą wyrzucić, bo są Europejczykami.

Problem okrucieństwa pomiędzy Polakami poruszył już Włochów przy okazji afery z niewolniczymi obozami pracy w Foggii. Nie tylko Włosi wykorzystywali polskich robotników sezonowych i imigrantów, dając im mizerną płacę oraz tragiczne warunki mieszkaniowe w stodołach bez światła i wody. Polaków zamkniętych w obozach pracy, przypominających obozy koncentracyjne, pilnowali inni Polacy. Nazywano ich nawet "kapo". Zanim wkroczyła tam policja podczas akcji "Ziemia obiecana" i uwolniła ponad setkę naszych rodaków, dochodziło do pobić, gwałtów a nawet śmierci w podejrzanych okolicznościach.

Kilka lat temu środowiskiem polskich imigrantów w Rzymie wstrząsnęła też inna, okrutna historia. Mąż pewnej Polki, który od lat pracował we Włoszech na budowie, dostał wylewu. Koledzy, żyjący razem z nim w jednym pokoju, w mieszkaniu innej Polki, która wyszła za Włocha i wynajmowała apartament na czarno kilkunastu osobom - pozostawili go na podłodze, bez pomocy, przez kilka dni, myśląc, że jest pijany. Kiedy wreszcie trafił do szpitala i z kraju przyjechała jego żona, aby się nim opiekować - nie chciano jej wydać rzeczy chorego, bo miał długi. Kobieta musiała przez pewien czas spać w przedpokoju, na polowym łóżku płacąc za to 100 euro. Usiłowano ją nawet zgwałcić, gdy polscy robotnicy urządzali weekendowe libacje. W końcu znalazły się Polki pod polskim kościołem, które pomogły jej znaleźć normalne mieszkanie i dorywczą pracę, aby mogła przeżyć okres rekonwalescencji męża.

Życie na emigracji jest często bardzo ciężkie. Niektórzy imigranci muszą żyć w warunkach i znosić sytuacje, jakich być może we własnym kraju mogliby uniknąć. Okrucieństwo w stosunku do rodaków nie jest oczywiście domeną Polaków - Albańczycy, Rumuni czy Nigeryjczycy, którzy sprzedając swoje rodaczki, jako niewolnice seksualne, potrafią więzić je w apartamentach, bić i gwałcić, jeżeli odmawiają prostytuowania się na ulicach Włoch. Niestety, handel Polkami też kiedyś był częstym procederem, ale na szczęście już się prawie skończył, przynajmniej w tym kraju.

Włochów jednak bardzo dziwi i gorszy okrucieństwo wśród Polaków, bo polska imigracja jest bardzo dobrze zintegrowana we włoskim społeczeństwie, a Polacy cieszą się opinią dobrych i solidnych pracowników. Włochów dziwi to także, dlatego, że papież Polak pokazał im najlepsze cechy polskiego narodu: altruizm, poświęcenie, otwartość, miłość bliźniego. Polacy wyjeżdżający za chlebem oczekują pomocy i wsparcia ze strony rodaków. Jednak okazuje się, że to właśnie od nich czasem trzeba trzymać się z daleka.

Z Rzymu dla polonia.wp.pl
Agnieszka Zakrzewicz