Kilka tysięcy sympatyków Królowej Matki, której podobnie jak jej panująca córka na imię Elżbieta, gromadziło się przed bramą Clarence House od piątku rano, by nie stracić okazji osobistego złożenia życzeń, wręczenia kwiatów lub przynajmniej zobaczenia z bliska najpopularniejszej babci w kraju.

Do ostatniej chwili nie było wiadomo, czy Królowa Matka - pieszczotliwie nazywana Queen Mum - wyjdzie do swoich sympatyków przed bramę londyńskiej rezydencji Clarence House i uczyni zadość wieloletniemu zwyczajowi. W środę Elżbieta wyszła ze szpitala, gdzie przyjęto ją po tym, jak zasłabła z powodu upałów. Zdiagnozowano u niej anemię i przeprowadzono transfuzję krwi.

#size=200x126#))

Obchody odbyły się zgodnie z tradycją o 11.15 od honorów szkockiej straży, która przemaszerowała przed Królową Matką wraz z orkiestrą grenadierów grającą "Happy Birthday".

Wspierając się dwiema laskami i część trasy przebywając na wózku do gry w golfa ubrana w złoto-błękitny (jej ulubione kolory) kostium i nieodłączny kapelusz - Królowa Matka wyszła do sympatyków, a po spotkaniu z nimi odebrała honory od Królewskiej Artylerii Konnej. Pytana o zdrowie odpowiadała, że czuje się dobrze.

Królowa Matka Elżbieta jest pierwszą osobą w brytyjskiej rodzinie królewskiej, która dożyła tak późnego wieku, a także jedynym stuletnim przedstawicielem rodów panujących obecnie w Europie.

Nazywana "rówieśnicą XX wieku", Elizabeth Bowes Lyon urodziła się 4 sierpnia 1900 roku. Wywodzi się ze średniowiecznej rodziny szkockich baronów, których siedzibą był zamek w Glamis.

W 1923 roku poślubiła Alberta, wnuka królowej Wiktorii i drugiego w kolejności, pretendenta do tronu z dynastii Hannowerskiej. W 1936 po abdykacji Edwarda VIII, Albert został królem Wielkiej Brytanii przyjmując imię Jerzego VI, i Elżbieta wraz z rodziną zamieszkała w pałacu Buckingham.

Królowa Elżbieta urodziła dwie córki - Elizabeth i Margaret Rose. Królowa Matka zyskała powszechny podziw i szacunek pozostając w Londynie w najcięższym dla londyńczyków okresie II wojny światowej. Królowa odmówiła wówczas wyjazdu do Kanady i towarzyszyła mężowi w inspekcjach miasta bombardowanego przez Luftwaffe.

Po śmierci Jerzego VI w 1952 roku, królowa stała się ambasadorem Anglii. Uczestniczyła w akcjach charytatywnych, otwierała szpitale i wystawy, służyła radą córce - królowej Elżbiecie II. (aka)