Wielki Tydzień w Hiszpanii

Semana Santa – Wielki tydzień świętuje się w Hiszpanii już od czwartku. Każdy region ma swoją własną, wielowiekową tradycję. Przez Salamankę w Andaluzji co roku w Wielki Czwartek przechodzi procesja postaci w wysokich szpiczastych kapturach. Pokutnicy niosą drewniane krzyże, czasem bardzo duże i ciężkie.

Tradycja tych malowniczych pochodów zakapturzonych postaci sięga średniowiecza, kiedy to zaczęły powstawać pierwsze, zakładane przez cechy rzemieślnicze, bractwa Pokutników Chrystusowych.

W Salamance, której korzenie sięgają III w p.n.e., gdzie znajduje się najstarszy w Hiszpanii, założony w 1218 uniwersytet, jest szesnaście takich bractw.

Każde bractwo organizuje swoją własną procesję, swój własny strój, trasę i scenariusz przemarszu. Kolory ubiorów nawiązują do tradycji wielkopostnych. Każda procesja wychodzi ze swojego kościoła. Wszystkie spotykają się na Plaza Mayor, centralnym placu miasta, następnie ruszyć znowu w kierunku swoich kościołów.

(wp.pl / aj)

Poszczególne Bractwa rozróżniają się dobranymi symbolami, kolorami i herbami. To one wyznaczają im dzień odprawianego nabożeństwa.

Członkowie bractw zakrywają twarze. Nikomu nie ujawniają intencji, w której odprawiają pokutę.

Choć w okresie tym nie jest bardzo ciepło, a ulice starego miasta wyłożone są ostrymi kamieniami, wielu pokutników idzie boso, wkłada korony cierniowe, skuwa nogi łańcuchami.

Każdy niesie swój krzyż, ale zdarzają się wielkie krzyże niesione przez kilkunastu „Costaleros”.

Święty Tydzień to wyjątkowy okres w hiszpańskiej tradycji. W każdym dniu na ulicach odgrywana jest przypisana mu historycznie scena z ostatnich dni życia Chrystusa.

Każde z wydarzeń poddawane jest wspólnej refleksji, jest zaproszeniem do wspólnej modlitwy. Szczególnie niektóre miejsca Hiszpanii takie jak Salamanka, w której została wykonana ta seria zdjęć, słyną z wyjątkowej pobożności.

Odprawianiu drogi krzyżowej towarzyszą inscenizacje konkretnych wydarzeń z życia Chrystusa.

Dziś w Salamance poza znaczeniem religijnym obchody Wielkiego Tygodnia zyskały także wymiar turystyczny. Do miasta przyjeżdżają całe grupy turystów i dziennikarzy, by przyglądać się celebracją.

W ten sposób pokutują oni za siebie lub chcą uzyskać odpust dla swoich bliskich.

Wielki Czwartek to także tradycyjny czas spowiedzi.

Każde bractwo ma swoje własne symbole i patronów.

W procesjach biorą udział cale rodziny.

Po tym spotkaniu, na placu odprawiana jest msza święta, w której uczestniczą wszyscy mieszkańcy.

Tradycja noszenia kapturów sięga czasów inkwizycji, kiedy pokutnicy musieli odprawiać publiczna pokutę.

Figury noszone są po placu w rytm odpowiednich pieśni, śpiewanych wspólnie przez zgromadzonych wiernych i chór. Spotykają się na środku, są podnoszone, pochylane, opuszczane, tak by wskazywać na konkretne gesty i znaki wykonywane przez postacie.

Przedstawiciele bractw w specjalnie przygotowanych szatach, z zakrytymi twarzami niosą swoje krzyże odprawiając modlitwę.

Począwszy od Niedzieli Palmowej, każdego dnia przykościelne bractwa organizują wspólne spotkania, modlitwy i inscenizacje.

Do bractw religijnych należą całe rodziny: dziadkowie, małżonkowie, dzieci. Sami szyją swoje szaty, przygotowują krzyże i przedstawienia. W okresie Wielkiego Tygodnia wspólnie uczestniczą w nabożeństwach, wspólnie przemierzają drogę krzyżową.

Specjalnie przygotowane, prezentowane podczas wieczornych spotkań platformy wezmą udział w ostatecznej inscenizacji odgrywanej na Plaza Mayor w Niedzielę Zmartwychwstania.

(wp.pl / aj)