Wenus, halo jest tam kto? Naukowcy znaleźli ślad życia na planecie Układu Słonecznego

Astronomowie z Uniwersytetu w Cardiff w Wielkiej Brytanii, jak informuje poniedziałkowe wydanie "Nature Astronomy", odkryli fosfinę w widmie promieniowania odbitego od wenusjańskich chmur na wysokości 50 km nad powierzchnią planety. I nie tylko raz, bo potwierdzenia tej hipotezy znajdują się w badaniach zarejestrowanych przez dwa radioteleskopy na Hawajach i w Chile.

Co może znaczyć występowanie takiego związku fosforu i wodoru? To właśnie, że coś tu, na planecie Wenus, drugiej w kolejności w naszym układzie, żyje i wydala gaz, taki sam jak pochodzący z naszych jelit, w których bytują mikroby nie potrzebujące do życia tlenu.

Fosfina to fosforowodór - związek fosforu i wodoru. Według wypowiedzi Janusza Pętkowskiego astrobiologa, członka międzynarodowej grupy, która analizowała odkrycie, udzielonej "Wyborczej”, gaz ten nie może być produkowany na skalistych planetach przez żaden znany proces fizyczny, chemiczny, geologiczny czy fotochemiczny.

A nawet gdyby pojawił się tam na chwilę na skutek niewytłumaczalnych procesów, szybko zniknąłby bez uzupełniania, czyli stałej produkcji, bo szybko wchodzi w reakcje, utlenia się, ginie.

Naukowcy piszą w "Nature Astronomy", że fosfina może być sygnałem życia z Wenus lub świadczyć o jakimś innym procesie, którego na tym etapie człowiek nie umie wytłumaczyć.

Wenus nie jest rajską krainą - jej temperatura, ponad 465 stopnie Celsjusza i ciśnienie sto razy wyższe niż na Ziemi, nie rokują dobrze żadnemu znanemu nam organizmowi. Wprawdzie 50 kilometrów nad jej powierzchnią temperatura może już uchodzić za sprzyjającą, bo jest tu 20-30 stopni Celsjusza, ale chmury zawierają stężony kwas.

Cóż jednak możemy wiedzieć o mieszkańcach Kosmosu, skoro tylko wyobrażamy sobie przez tyle lat, kim mogą być i co potrafią? Może okazać się, że jakieś organizmy potrafią uczynić pożytek albo z bardzo wysokiej temperatury otoczenia, albo z zabójczych dla nas substancji rozpylonej w atmosferze.