Wen Jiabao

W roku 1960 rozpoczął studia na Wydziale Geologii i Minerałów Pekińskiego Instytutu Geologicznego. Ukończył je w 1965 r. i rozpoczął studia podyplomowe w tej samej uczelni, zakończone w 1968 r. otrzymaniem tytułu inżyniera geologa o specjalności znawcy wielkich struktur geologicznych.

Wstąpił do Komunistycznej Partii Chin (KPCh) w 1965, a zawodowo związał się z partią dwa lata później. Od roku 1968 pracował jako inżynier w biurze ds. geologii w prowincji Gansu. W 1979 r. został wicedyrektorem tego biura, a w 1982 r. jego dyrektorem. Uważano go za świetnego fachowca oraz osobę bardzo pracowitą. Cały czas był członkiem partii, pełnił też funkcję komisarza politycznego, jednak koncentrował się na karierze zawodowej.

W roku 1982 otrzymał stanowisko generalnego dyrektora jednego z departamentów w Ministerstwie Geologii i Zasobów Naturalnych. Rok później powołano go na stanowisko wiceministra geologii i zasobów naturalnych – zawdzięczał to rozbudowanej sieci nieformalnych kontaktów i protekcji, opinii świetnego fachowca oraz prowadzonej przez KPCh polityce otwarcia na technokratów, mających zastąpić starsze pokolenie liderów-dogmatyków. Funkcję wiceministra sprawował do roku 1985.

Następnie rozpoczął intensywną karierę w strukturach KPCh – w Biurze Politycznym i Komitecie Centralnym. W latach 1985-86 był wicedyrektorem biura generalnego Komitetu Centralnego KPCh, a przez kolejne dwa lata jego dyrektorem. Od roku 1987 był członkiem Komitetu Centralnego partii komunistycznej, a od 1992 r. zastępcą członka Biura Politycznego KC KPCh. Był dyrektorem biura trzech sekretarzy generalnych partii: Hu Yaobanga, Zhao Ziyanga i Jiang Zemina. W 1997 r. został członkiem Biura Politycznego. W 1998 r. otrzymał funkcję wicepremiera oraz sekretarza Centralnej Komisji Finansowej. Powierzono mu zadania związane z dostosowaniem regulacji w rolnictwie, finansach publicznych i ochronie środowiska w związku z dążeniem Chin do przystąpienia do Światowej Organizacji Handlu.

Oprócz wiedzy fachowej, pracowitości i silnej protekcji za wielką, wyróżniającą zaletę Wen Jiabao obserwatorzy uważają to, że właściwie jako jedyny spośród wysokich urzędników partyjnych z tzw. pokolenia technokratów ma on talent polityka wiecowego, znakomicie nawiązuje kontakt ze społeczeństwem i potrafi przemawiać tak, by zjednać sobie masy. Było to jednym z atutów w dalszej karierze politycznej. Gdy prezydentem Chin został Hu Jintao, nominację chińskiego parlamentu na stanowisko premiera otrzymał 16 marca 2003 r. właśnie Wen Jiabao.

Podczas sprawowania tej funkcji szczególną uwagę poświęcił rozwojowi prowincji i obszarów wiejskich, które dotychczas były zaniedbane na rzecz metropolii. Wiele działań podjął także w dziedzinie służby zdrowia i poprawy dostępu do niej – jako pierwszy wysoki rangą chiński polityk przerwał zmowę milczenia na temat problemu zachorowań na AIDS w Chinach. Dał się również poznać ze sprawnej, aktywnej działalności dyplomatycznej, odbywając szereg udanych wizyt zagranicznych.

W marcu 2008 został wybrany na kolejną pięcioletnią kadencję premiera Chin. Jego sposób działania – m.in. częste niezapowiedziane wizyty terenowe i publiczne wystąpienia – oraz język, jakim się posługuje, zyskały mu opinię populisty. W porównaniu z innymi chińskimi politykami wysokiego szczebla, poświęca on wiele uwagi problemom nierówności społecznych, nierównomiernego rozwoju, skutkom zanieczyszczenia środowiska itp. W kwestiach ogólnoustrojowych jego stanowisko nie odbiega od aktualnych wytycznych KPCh.

Uznawany jest za osobę niezwykle skromną i nie przywiązującą wagi do kwestii materialnych. Mimo wykształcenia technicznego, jest erudytą i miłośnikiem literatury klasycznej.

„Będziemy nadal wspierać reformy polityczne i restrukturyzację w innych aspektach. Chińska demokracja jest siłą socjalizmu. Bez demokracji nie może być socjalizm. Będziemy kłaść nacisk nie tylko na poprawę życia poprzez rozwój gospodarki, ale także wskutek ochrony demokratycznych praw poprzez ulepszenie systemu prawnego i osiągnięcie sprawiedliwości społecznej. Będziemy budować socjalistyczny kraj w ramach rządów prawa. Będziemy tworzyć warunki, które pozwalają ludziom krytykować i nadzorować pracę rządu bardziej skutecznie niż dotychczas, a także sprzyjać rozwojowi życia politycznym, w którym każdy może realizować swoje ambicje i działać na rzecz harmonijnego społeczeństwa”. (Przemówienie z 27 września 2008, za: http://news.xinhuanet.com)

„Chiny nie są supermocarstwem. Chociaż Chiny mają 1,3 mld ludności i choć w ostatnich latach zanotowaliśmy szybki rozwój gospodarczy i społeczny, wciąż mamy problem niezrównoważonego rozwoju między poszczególnymi regionami oraz pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi. Chiny pozostają krajem rozwijającym się. Nadal mamy 800 milionów ubogich rolników, a oprócz nich jeszcze dziesiątki milionów żyjących w ubóstwie. I każdego roku przybywa ok. 20 mln bezrobotnych na terenach miejskich, rekrutujących się spośród emigrantów z obszarów wiejskich. Musimy jak najszybciej rozwiązać te problemy”. (wywiad z 28 września 2008 dla CNN, za: http://edition.cnn.com)

1942 – urodzony 15 września w Tiencinie

1965 – wstępuje do Komunistycznej Partii Chin

1982 – dyrektor biura ds. geologii w prowincji Gansu

1983 – wiceminister geologii i zasobów naturalnych

1987 – członek Komitetu Centralnego partii komunistycznej

1997 – członek Biura Politycznego KPCh

1998 – wicepremier Chin

2003 – premier Chińskiej Republiki Ludowej

2008 – wybrany na kolejną kadencję jako premier

Źródła: wikipedia.pl, wikipedia.org, http://english.gov.cn, http://www.china.org.cn, http://news.xinhuanet.com, http://english.peopledaily.com.cn, www.chinavitae.com, http://cnn.com, www.theage.com.au,