Warszawskie zoo ma już 85 lat

Zostało otwarte w 1928 roku. Przez pierwsze dwa tygodnie odwiedziło je ponad 6 i pół tysiąca osób. Początkowo na obszarze 12 hektarów mieszkało jedynie około 500 zwierząt, z czego około 75 procent stanowiły ptaki, a resztę - ssaki. Obecnie ZOO zajmuje 32 hektary. Żyje tam ponad 3 i pół tysiące zwierząt, przedstawicieli ponad 550 gatunków. Od ponad 20. lat ogród wraz z Parkiem Praskim jest wpisany do rejestru zabytków.

Po wojnie warszawskie ZOO zostało odbudowane ze zniszczeń wojennych i ponownie otwarte pod koniec lat 40. Po szybkim rozwoju nastąpiła stagnacja, z związku z podjęciem decyzji o przeniesieniu ogrodu poza granice Warszawy.

Dopiero na początku lat 80. władze miasta zaczęły uwzględniać potrzeby ogrodu zoologicznego. Od tego czasu ZOO intensywnie się rozwija - powstają nowe obiekty, a istniejące podlegają modernizacji. W 2008 roku nastąpiło otwarcie nowoczesnego pawilonu dla małp człekokształtnych. Oprócz szympansów zamieszkały w nim goryle - małpy, których nigdy wcześniej w Warszawie nie było. W 2010 roku zakończono kolejny projekt - hipopotamiarnię z rekinarium, a dwa temu po generalnym remoncie otwarto żyrafiarnię.

ZOO należy do wielu organizacji międzynarodowych, między innymi prestiżowego Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych, skupiającego największe ogrody zoologiczne Europy, oraz światowej Organizacji Ogrodów Zoologicznych. Uczestniczy też w europejskich programach ratowania ginących gatunków.

Pierwszym dyrektorem warszawskiego ZOO, do 1950 roku, był Jan Żabiński, zoolog, który przez długi czas współpracował z Polskim Radiem. Wygłosił blisko 1500 pogadanek radiowych o tematyce zoologicznej i został uhonorowany "Złotym Mikrofonem". W czasie wojny, na opustoszałym terenie ZOO dyrektor Żabiński ukrywał Żydów. Otrzymał za to tytuł "Sprawiedliwy wśród narodów świata" izraelskiego instytutu Yad Vashem. Od 2009 roku dyrektorem ZOO jest Andrzej Kruszewicz, znany i ceniony ornitolog, twórca Ośrodka Rehabilitacji Dzikich Ptaków - Ptasi Azyl.

Decyzja o powstaniu ogrodu zoologicznego w stolicy zapadła już w 1927 roku. Pierwszym dyrektorem placówki został Wenanty Burdziński, który wcześniej kierował ZOO w Kijowie. Warszawskie ZOO cieszyło się ogromną popularnością, która z roku na rok rosła. Ten wspaniały okres został przerwany przez wybuch wojny.

3 września 1939 roku na ogród spadły pierwsze bomby. Część zwierząt została ubita na mięso dla mieszkańców Warszawy, część zginęła od pocisków, a niektóre wydostały się na teren miasta. Najcenniejsze wywieziono do Rzeszy.

Po wojnie, w 1949 roku, warszawskie ZOO zostało ponownie otwarte. W latach pięćdziesiątych 20. wieku na terenie ogrodu wybudowano wybieg dla niedźwiedzi brunatnych, basen dla białych niedźwiedzi i akwarium. W tym czasie teren ogrodu został zelektryfikowany i wyposażony w sieć wodno-kanalizacyjną. Powiększyła się też kolekcja zwierząt. W późniejszym okresie ZOO było niedoinwestowane, planowano nawet jego przeniesienie poza granice miasta.

W latach osiemdziesiątych ZOO zostało objęte miejskim planem inwestycyjnym, nastąpił jego dalszy rozwój. Na wzór europejskich ogrodów zoologicznych zostało podzielone na strefy geograficzne - polarną, afrykańską, azjatycką i europejską. Wybudowano większe wybiegi dla zwierząt i kompleks dla ptactwa wodnego.