Wayne Shorter w Filharmonii Narodowej

Wayne Shorter, jeden z najwybitniejszych amerykańskich kompozytorów i saksofonistów jazzowych, urodził się w 1935 roku w Newark w stanie New Jersey. Jest wyznawcą buddyzmu Nichiren.

Shorter nagrał dziesiątki albumów jako leader, pojawił się gościnnie na dziesiątkach kolejnych. Wiele z jego kompozycji stało się standardami.

W Warszawie Wayne Shorter wystąpi ze swoim kwartetem, w ramach koncertów Ery Jazzu.

Wayne Shorter karierę rozpoczął w latach 50. w zespołach pianisty Horace'a Silvera i trębacza Maynarda Fergussona. Na scenie zaistniał w legendarnej grupie Jazz Messengers Arta Blakeya, skąd " przechwycił" go Miles Davis. W jego kwintecie Shorter grał wspólnie z Herbiem Hancock'em, Tonym Williamsem i Ronem Carterem przez 6 lat.

Od 1970 roku Wayne Shorter jest liderem bodaj najpopularniejszej formacji jazzu elektrycznego - grupy Weather Report. W tym samym czasie nagrywa i koncertuje z Herbiem Hancock'em ( grupa VSOP), Carlosem Santaną.

Shorter grał najpierw na klarnecie, jednak jako nastolatek przerzucił się na saksofon tenorowy. W połowie lat 50., zanim został powołany do wojska, studiował muzykę na uniwersytecie w Nowym Jorku. Jako student grał z różnymi zespołami, między innymi u Horace'a Silvera, a po wyjściu z wojska związał się z zespołami Johna Coltrane'a.

Shorter przez krótki okres pracował też z Maynardem Fergusonem, gdzie poznał Joe Zawinula. W 1959 roku został muzykiem grupy Jazz Messengers Arta Blakeya i pozostał w niej do 1963 roku. Rok później przyłączył się do Milesa Davisa, z którym koncertował i nagrywał do roku 1970. Pod koniec tego roku, razem z Zawinulem, założył Weather Report - jedną z najważniejszych formacji fusion-jazzu.

W późniejszym okresie Shorter skomponował jedne z najlepszych nagrań zespołu Blakeya z okresu, kiedy był jego członkiem. Był także autorem wielu udanych utworów Davisa w drugiej połowie lat 60. Kompozycje Shorter'a stworzyły także podstawę kilku eksperymentalnych sesji płytowych dla wytwórni Blue Note. Muzyk komponował dla nowego zespołu, a także dla siebie i grupy V.S.O.P.(Very Special Onetime Performance), z którą współpracował w połowie i pod koniec lat 70.