Przypominamy historię Stadionu Dziesięciolecia!

Pomysł na wybudowanie Stadionu Dziesięciolecia powstał w latach 50. XX wieku. W 1953 roku architekci Jerzy Hryniewiecki, Zbigniew Ihnatowicz i Jerzy Sołtan wygrali konkurs na najlepszy projekt stadionu olimpijskiego dla Warszawy. W 1954 roku Warszawa została wybrana na gospodarza V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów, co sprawiło, że prace nad budową obiektu rozpoczęły się niemal od razu. W międzyczasie architekci poróżnili się. Sołtan i Ichnatowicz nie chcieli zmian projektu w duchu socrealistycznym, więc zrezygnowali z udziału w dalszych pracach. Hrywieniecki zatrudnił więc Marka Leykmana i Czesława Rajewskiego. Do budowy Stadionu wykorzystano gruzy budynków zniszczonych podczas kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego.

Stadion został otwarty po 11 miesiącach od rozpoczęcia budowy dokładnie w 11 rocznicę Manifestu Lipcowego (stąd też wzięła się jego oficjalna nazwa Stadion Dziesięciolecia Manifestu Lipcowego). Rozegrały się wtedy zawody sportowe, podczas których odbył się towarzyski mecz pomiędzy reprezentacjami Warszawy i Katowic.

Stadion X-lecia funkcjonował do 1989 roku. Odbywały się na nim międzypaństwowe mecze polskiej reprezentacji piłkarskiej, finały Pucharu Polski, Derby Warszawy, ale i duże wiece propagandowe.

W 1989 niszczejący obiekt, którego nie remontowano z powodu niskiej opłacalności przedsięwzięcia, został wydzierżawiony firmie Damis, która otworzyła na koronie obiektu targowisko "Jarmark Europa". Na jego terenie mieściło się około 5000 stoisk, których łączne obroty były szacowane przez CBŚ na około 12 miliardów złotych. "Jarmark Europy" słynął z tego, że można było na nim kupić przemycane towary, takie jak nielegalne oprogramowanie, pirackie kasety, ale także broń.

30 września 2007 umowa Narodowego Centrum Sportu z firmą Damis wygasła i "Jarmark Europa" został zlikwidowany. 6 września 2008 roku odbyło się oficjalne zamknięcie Stadionu X-lecia.