Przewodnik warszawski poleca

Znacznie bardziej wolę być przewodnikiem dla warszawiaków, niż dla przyjezdnych, ponieważ wieczne oprowadzanie po Starówce Trakcie Królewskim i Łazienkach może się znudzić największym pasjonatom. Dlatego specjalizuję się raczej w wycieczkach po mniej odkrytych dzielnicach miasta. Uwielbiam pokazywać ukryte w bramach podwórka, wyszukiwać i wskazywać detale pozostałe po wojnie na starych budynkach: tabliczki, latarenki adresowe, tory i haki tramwajowe przy ulicach, gdzie od dawna nie ma tramwajów, kapliczki i masę innych szczegółów, które świadczą o historii i klimacie miejsca. I bardzo lubię przekonywać, że wszędzie znajdzie się coś ciekawego, nawet w takich miejscach, które uznawane są za pustynie: Gocław, Bródno, Tarchomin, Chomiczówka, Ursynów... Osobiście jednak najbardziej lubię prowadzić wycieczki po Żoliborzu, Pradze, Śródmieściu i Woli.

No tak, trzeba przecież gdzieś zjeść, kiedy nie ma się czasu wrócić do domu na obiad, prawda? Lubię wyszukiwać knajpki, sprawdzać bary, degustować w restauracjach. Nie mam ulubionej kuchni, zależy na co mam aktualnie ochotę. Warszawa wbrew pozorom jest istną kopalnią doskonałych smaków. Mamy tyle rozmaitych lokali, serwujących tak zróżnicowane jedzenie, że naprawdę jest w czym wybierać. Nawet pośród popularnych „kebabowni” czy „chińczyków” są te dobre i te marne, które należy omijać szerokim łukiem. W Warszawie jest także sporo dobrych lokali z "włoszczyzną", ale i jedzenie indyjskie, chorwackie, meksykańskie i... nasze tradycyjne, polskie, które trochę jest przez nas niedoceniane, ale cieszy się ogromnym wzięciem wśród obcokrajowców. I to nie jest prawda, że jadanie w lokalach jest drogie - są miejsca, gdzie zjemy tani i pyszny posiłek.

Jak wspomniałem, lubię wszystkie rodzaje kuchni (może nie za bardzo gustuję w kuchni czeskiej i słowackiej, a także mam pewne wątpliwości co do kuchni brytyjskiej) i każda z nich ma u mnie swoich faworytów. Włoska kuchnia smakuje mi najlepiej w Positano na Kasprowicza, wietnamska w Co Tu na tyłach Nowego Światu (wołowina w sezamie!! Palce lizać!!), meksykańska w Taqueria na Zgody, El Popo na Senatorskiej i bar Spoco Loco na Bemowie, indyjska w Buddha na Nowym Świecie i w barze Curry House na Żeromskiego... Można tak wymieniać długo. Co do typowo warszawskiej kuchni - nie bardzo takowa istnieje. Mogą to być po prostu typowo polskie dania, podane w jakiś specyficzny sposób, np. Rycerska na Starówce, Kacperek na Bródnie, Zapiecek z genialnymi pierogami, czy jadłodajnia pana Czesława na tyłach Urzędu Dzielnicy Żoliborz.

Po majówce, 13.05 zapraszam na wyprawę po Śródmieściu Północnym. 20.05 odbędzie się wycieczka po Nowym Mieście, zazwyczaj po macoszemu traktowanym podczas wypraw na Starówkę, a skrywającym wiele intrygujących tajemnic i na koniec maja, 27.05 poprowadzę wycieczkę po Saskiej Kępie, tropem modernizmu i z duchem Agnieszki Osieckiej, powiewającym tu i tam. Szczegóły i zapisy pod adresem * utm.info.pl/wycieczki*

Jeszcze będąc na studiach zrobiłem licencję pilota wycieczek i przez jakiś czas jeździłem po Polsce i Europie, ale po paru latach zawęziłem swoje zainteresowania tylko i wyłącznie do Warszawy. Kurs zrobiłem jakiej 7 lat temu i od tego czasu zajmuję się przewodnictwem i odkrywaniem dla ludzi najciekawszych miejsc stolicy.

Michał Szymański, lat 34, warszawiak z dziada, pradziada, urodzony i wychowany na Bródnie. Żonaty od 5 lat, mieszka na Bemowie. Ukończył studia w Zakładzie Kultur i Języków Afryki na Uniwersytecie Warszawskim, pilot wycieczek, przewodnik warszawski, nauczyciel języka angielskiego. Pracuje w szkole podstawowej na Żoliborzu, tworzy stronę http://warszawamoimoczkiem.blogspot.com/, jest współtwórcą serwisu Ulice Twojego Miasta, fotografuje (http://nawiasem.blogspot.com/), pisze przewodniki po Warszawie ('Warszawa Jest OK!' - wyd. Carta Blanca), podróżuje (http://tuiowdzie.blogspot.com/) i robi masę innych rzeczy, na które coraz mniej ma czasu.