Walentynki. Dlaczego Dzień Zakochanych obchodzimy 14 lutego? Kim był św. Walenty? Jaka legenda powstała o nim i Walentynkach?

Walentynki mają swoją stałą datę w kalendarzu i co roku obchodzimy je 14 lutego. Nazwa święta pochodzi od imienia patrona miłości – św. Walentego, biskupa Rzymu i chrześcijańskiego męczennika, który zmarł 14 lutego 269 roku.

Walentynki w kościele katolickim nazwane są Dniem św. Walentego, który został wprowadzony w 496 roku przez papieża Gelazjusza I. Chciał w ten sposób docenić swój wkład w ówczesne chrześcijaństwo oraz podkreślić kult swojej osoby, który powstał w IV wieku. 14 lutego w kościołach odprawia się wspomnienie liturgiczne św. Walentego.

O Walentynkach i św. Walentym powstała już legenda. Dotyczy potajemnych ślubów, jakie udzielał patron Walentynek. Cesarz rzymski Klaudiusz II Gocki miał zabronić brania ślubów mężczyznom w wieku 18-37 lat. W ten sposób chciał sprawić, by chętniej brali udział w wojnach. Cesarz uważał też, że legioniści żyjący bez ślubu i rodziny to najlepsi wojownicy.

Zakaz ten złamał właśnie św. Walenty, który w tajemnicy udzielał ślubów zakochanym żołnierzom. Gdy wyszło to na jaw, cesarz kazał go aresztować. W więzieniu Walenty zakochał się w córce pilnującego go strażnika, która była niewidoma. Jego miłość miała sprawić, że odzyskała wzrok. Gdy dowiedział się o tym cesarz, nakazał zabić Walentego. Dzień przed wykonaniem kary śmierci wysłał on do swojej ukochanej list z podpisem „Od Twojego Walentego”.

Wskutek splotu zwyczajów ludowych i folkloru uważany był w Europie za obrońcę przed ciężkimi chorobami (zwłaszcza umysłowymi, nerwowymi i epilepsją). W Chełmnie, Krakowie i Lublinie znajdują się relikwie św. Walentego.

W Polsce św. Walenty został uznany za patrona zakochanych. W naszym kraju Walentynki obchodzimy od lat 90. XX wieku. Często są one krytykowane z powodu ich komercyjnego nastawienia, a dla singli mają one opresyjny charakter, piętnują życie w pojedynkę oraz „okazują tyranię bycia w związku".