Walczył o prawa dzieci - zginał w obozie zagłady

- Janusz Korczak był pierwszym rzecznikiem praw dziecka, gdyby nie jego determinacja, w tym temacie mniej byśmy rozumieli - powiedział Michalak. Pokreślił, że Korczak był nie tylko wybitnym Polakiem, ale także wybitnym pedagogiem, lekarzem, filozofem i wspaniałym przyjacielem dzieci.

W ramach Roku Janusza Korczaka odbędzie się w kraju cykl 16 konferencji "O podmiotowości dziecka", którym będzie przyświecać myśl Korczaka: "Nie ma dzieci, są ludzie".

- To, że dziecko jest podmiotem naszych oddziaływań znaczy tyle, że musimy traktować je tak, jak byśmy traktowali samych siebie. Musimy je traktować z godnością, szacunkiem i pilnować, żeby dziecko wyrosło na mądrego, szczęśliwego człowieka - powiedziała dziennikarka, pedagog i psycholog społeczny oraz doradca społeczny Rzecznika Praw Dziecka Dorota Zawadzka.

Oprócz konferencji odbędzie się także szereg konkursów związanych z Rokiem Korczaka. Jednym z nich będzie konkurs na napisanie eseju o Korczaku. - Nie wszyscy znają jego dokonania. Chodzi o to, żeby w Roku Korczaka poznać jego pisma, dowiedzieć się, jakim był mądrym człowiekiem, i dlaczego te mądrości, o których mówił, są ciągle aktualne - tłumaczyła Zawadzka.

Pierwsza konferencja z cyklu "O podmiotowości dziecka" rozpoczęła się w Sali Sejmu Śląskiego w Katowicach inscenizacją Sądu Dziecięcego Janusza Korczaka, przygotowaną przez uczestników Młodzieżowej Wszechnicy Obywatelskiej i uczniów II Liceum Ogólnokształcącego w Tarnowskich Górach.

Janusz Korczak (Henryk Goldszmit) urodził się w 1878 lub 1879 roku (dokładna data nie jest znana). W 1905 roku uzyskał dyplom lekarza i rozpoczął pracę jako pediatra w szpitalu. W 1912 roku został dyrektorem Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej w Warszawie. To w nim Korczak tworzy oryginalny program wychowawczy, w którym sięga po nowe środki wychowawcze takie jak: samorząd dziecięcy, sąd koleżeński, gazetkę szkolną, specjalne dyżury.

Najbardziej rozpoznawalnymi dziełami literackimi są powieści "Król Maciuś Pierwszy", która ukazała się w 1922 roku a rok później "Król Maciuś na wyspie bezludnej".

Korczak pozostawił po sobie także sporą spuściznę publicystyczną odsłaniającą biedę, nierówności i podziały społeczne. W wydanym w 1918 roku eseju "Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie" uznanym za credo pedagogiczne wymienił: prawo dziecka do śmierci, prawo dziecka do dnia dzisiejszego, prawo dziecka, by było tym, czym jest. Z walką o te prawa związał swoje dalsze plany zawodowe, stając się obrońcą, adwokatem i rzecznikiem dzieci.

Swoim podopiecznym towarzyszył do samego końca. Zginął 6 sierpnia 1942 roku ze swoimi wychowankami w obozie zagłady w Treblince.