W rocznicę Powstania Warszawskiego
Uroczystą zmianą wart i złożeniem wieńców na Grobie Nieznanego Żołnierza rozpoczęły się w środę uroczystości 57. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego.
01.08.2001 | aktual.: 22.06.2002 14:29
W przeddzień, w intencji poległych powstańców modlono się w katedrze polowej Wojska Polskiego, odbył się też apel poległych.
W uroczystościach przed Grobem Nieznanego Żołnierza udział wzięli m.in. marszałek Senatu Alicja Grześkowiak, minister obrony narodowej Bronisław Komorowski, sekretarz generalny Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Andrzej Przewoźnik, szef Urzędu ds. Kombatantów Jacek Taylor, prezydent Warszawy Paweł Piskorski, władze samorządowe, kombatanci, harcerze oraz kilkuset mieszkańców stolicy.
Wieńce złożono także przed pomnikiem Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej oraz przed pomnikiem Polegli Niepokonani na Cmentarzu Wolskim.
Po południu na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie z udziałem premiera Jerzego Buzka odbyły się uroczystości przed pomnikiem "Gloria Victis".
Przy kwaterach powstańców podczas modlitwy mówiono m.in., że Powstanie nie zakończyło się razem z jego upadkiem i trwa ono nadal w pamięci ludzkiej. Świadczy o tym m.in. to, że ludzie pamiętają o rocznicy Powstania, nawiedzają groby powstańców, zapalają tam znicze i modlą się za poległych.
Stwierdzono również, że nawet wtedy, gdy odejdzie na wieczną wartę ostatni powstaniec, to pamięć o tych wydarzeniach i o ich uczestnikach przetrwa.
Na Powązkach tłumnie zebrali się warszawiacy z biało-czerwonymi kwiatami i zniczami.
O godzinie 17 - godzinie "W", czyli godzinie, o której wybuchło Powstanie, w Warszawie rozległo się wycie 300 syren. Zatrzymały się autobusy komunikacji miejskiej, a za nimi większość samochodów osobowych.
We wtorek w intencji poległych powstańców modlono się w katedrze polowej Wojska Polskiego, odbył się też apel poległych. Dla nas z pokolenia Kolumbów, które wzięło na swe barki trudny ciężar walki zbrojnej w okupowanym kraju, Powstanie Warszawskie było logiczną konsekwencją woli narodu wyrażonej we wrześniu 1939 r. - przypomina Zbigniew Ścibor-Rylski, prezes Związku Powstańców Warszawy.
Powstanie Warszawskie wybuchło 1 sierpnia 1944 roku. Był to największy zryw bojowy Armii Krajowej, a zarazem największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Powstanie miało trwać od dwóch do trzech dni; zakończyło się kapitulacją po 63 dniach zaciętych walk. Ok. 40 tys. powstańców zostało zabitych lub rannych; zginęło też ok. 180 tys. cywilnych mieszkańców miasta. Stolica Polski legła w gruzach.
Zdaniem wielu powstańców, dzień, w którym wybuchło Powstanie - 1 sierpnia - powinien być Dniem Pamięci Narodowej.(an, zap)
