"To będzie rok niebezpiecznych misji"
Zdaniem wicemarszałka Sejmu Jerzego Szmajdzińskiego rok 2008 będzie niebezpieczny dla polskich żołnierzy. W Iraku swoje zadanie wypełniliśmy, powinniśmy wracać i koncentrować się na tych zadaniach, które wynikają z jednolitych ustaleń czy Sojuszu Północnoatlantyckiego, tak jest w Afganistanie, czy Unii Europejskiej, tak jest w Czadzie - powiedział w radiowych "Sygnałach Dnia" Szmajdziński.
Jacek Karnowski: Panie marszałku, pan był ministrem obrony, sporo będzie się mówiło o armii w tym roku. „Polacy na nowych frontach” – tak piszą gazety. To będzie rok niebezpiecznych misji, bo wprawdzie mamy opuścić Irak, ale będziemy między innymi w Czadzie.
Jerzy Szmajdziński: Tak, z pewnością będzie to rok niebezpieczny dla polskich żołnierzy, ważny dla reformowania polskich sił zbrojnych, jeśli one będą reformowane, dalsza profesjonalizacja powinna postępować. No i wydaje się, że trzeba bardzo ostrożnie podejmować decyzje dotyczące angażowania polskich sił zbrojnych poza granicami kraju, dlatego że one są po niezwykle ciężkiej operacji w Iraku i miejmy nadzieję, że w tym roku nastąpi faktyczne zakończenie, jeśli chodzi o nasz udział, i bardzo niebezpiecznej, rozproszonej misji w Afganistanie.
Za chwilę jeszcze porozmawiamy o Afganistanie. O ten Czad chciałem pana zapytać, bo to jest taka misja w ramach Unii Europejskiej trochę gdzieś na boku uwagi opinii publicznej. My przyzwyczailiśmy się do Afganistanu, do Iraku, te obrazki choćby w telewizji są podobne, warunki pustynne czy półpustynne, a Czad to zupełnie inna...
- To zupełnie inny świat, inny świat klimatycznie, inne warunki, inny rodzaj misji i coś, czego przez wiele, wiele lat polscy żołnierze nie robili. Przydałoby się tu więcej informacji, więcej informacji o tym, co dokładnie będziemy w Czadzie robić, z kim tam będziemy, czyje rozkazy będziemy wykonywać. Oczywiście, zawsze polskie, ale w porozumieniu z kim, kto będzie tą operacją dowodził.
W Iraku są Amerykanie z tyłu, w razie kłopotów zawsze mogą przyjść z pomocą. W Czadzie nie ma takiej jednej dominującej siły, co może mieć bardzo złe strony.
- No więc właśnie. I powinno się przeanalizować wszystkie dotychczasowe doświadczenia związane z udziałem sił zbrojnych w operacjach afrykańskich. Tu jest dominacja francuska, to jest wyraźny gest polski pod adresem Francji, która czuje się odpowiedzialna za to wszystko, co się dzieje w Afryce, ale polska opinia publiczna ma prawo oczekiwać dużo większej ilości informacji, a także pewności, że przygotowanie do tej misji, zabezpieczenie wszystkich elementów, znowu tego, czego nie mamy od dwóch lat, czyli rozpoznania wojskowego, zabezpieczenia medycznego, o tym wszystkim powinniśmy być informowani.
Można zaryzykować twierdzenie, że tu brakuje trochę spójności w przekazie polskiego rządu, bo rozpoczyna się operacja w Czadzie, w Afganistanie zwiększamy liczbę żołnierzy do 1600, a tymczasem wychodzimy z Iraku posługując się argumentem „nie chcemy misji zagranicznych, Polacy są zmęczeni, już swoje zrobiliśmy”. Jak to w końcu jest? Same misje są złe, czy ta iracka czymś szczególnie złym się wyróżnia?
- Iracka jest związana przede wszystkim z tym, że polscy żołnierze nie powinni być po raz piąty, szósty w tym samym trudnym miejscu i ona wynika z ograniczonych jednak zdolności personalnych Polskich Sił Zbrojnych. Ilość żołnierzy zawodowych w korpusie szeregowych zawodowych nie wzrasta, wręcz przeciwnie, maleje, więc są po prostu problemy ludzkie najzwyczajniej. W Iraku swoje zadanie wypełniliśmy, powinniśmy wracać i koncentrować się na tych zadaniach, które wynikają z jednolitych ustaleń czy Sojuszu Północnoatlantyckiego, tak jest w Afganistanie, czy Unii Europejskiej, tak jest w Czadzie. Jesteśmy w tych wspólnotach, powinniśmy się angażować, natomiast bardzo ostrożnie podejmować decyzje dotyczące zwiększenia naszej obecności. (mg)