To będzie jego rok. Pierwsza Dama włączyła się w akcję

W 2012 r. przypadają dwie ważne rocznice związane z postacią Janusza Korczaka - 70. rocznica śmierci w obozie zagłady w Treblince i 100. rocznica założenia przez niego Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej w Warszawie (obecnie Jaktorowskiej).

We wrześniu sejm podjął uchwałę ustanawiającą rok 2012 Rokiem Janusza Korczaka, 18 stycznia odbyła się uroczysta inauguracja obchodów.

- Idee Korczaka rozchodzą się po świecie są nie tylko przyjmowane jako teoria, ale i wprowadzane w życie. Możemy być jako Polacy z tego dumni - powiedziała Anna Komorowska zapowiadając, że 19 stycznia na fasadzie Pałacu Prezydenckiego w Warszawie po zapadnięciu zmroku wyświetlane będzie logo Roku Korczaka, w którym znalazł się portret Starego Doktora.

Podczas konferencji inaugurującej Rok Korczaka Anna Komorowska uroczyście uruchomiła stronę internetową z informacjami o przygotowywanych wydarzeniach roku oraz osobie patrona. Strona działa pod adresem 2012korczak.pl.

Ogłoszono też skład Komitetu Honorowego Roku Korczaka, któremu przewodniczy Anna Komorowska. W jego składzie znaleźli się m.in. Władysław Bartoszewski, Bogdan Borusewicz, Bogdan Zdrojewski, Ewa Kopacz, Barbara Kudrycka, Iwona Śledzińska-Katarasińska, Hanna Gronkiewicz-Waltz, Ewa Błaszczyk, Henryka Krzywonos-Strycharska, Andrzej Wajda, Wojciech Pszoniak, Ewa Błaszczyk.

- Mam nadzieję, że Rok Korczaka będzie także rokiem rozmów o prawach dziecka - powiedział Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak. - Spodziewam się, że będzie to rok głębokiej refleksji nad sprawami dzieci, nad tym jak poprawić komunikację z nimi, jak dbać o ich bezpieczeństwo - dodał rzecznik.

W programie Roku Korczaka znalazło się m.in. 16 konferencji w 16 województwach, w których udział wezmą - oprócz ekspertów i naukowców - dzieci i młodzież. Konferencje zatytułowane będą "O podmiotowości dziecka", a ich mottem będzie myśl Korczaka "Nie ma dzieci, są ludzie". Rzecznik Praw Dziecka zamierza też wydać dwie książki Korczaka, które są trudno dostępne na rynku - "Jak kochać dziecko" i "Prawo dziecka do szacunku". Chciałby, żeby trafiły do jak najszerszego grona odbiorców, przede wszystkim do bibliotek.

Michalak przypomniał, że inicjatywy związane z Korczakiem planuje na przyszły rok większość resortów: MEN zadeklarowało, że tegoroczny Sejm Dzieci i Młodzieży - organizowany co roku w Dniu Dziecka - poświęcony będzie Korczakowi, Ministerstwo Infrastruktury zapowiedziało wydanie znaczka pocztowego z wizerunkiem Korczaka, Ministerstwo Zdrowia chce promować prawa dziecka jako pacjenta, GIS zwracać uwagę, że Korczak był prekursorem higieny dzieci i młodzieży. MKiDN zamierza włączać się w obchody, m.in. przez swoje instytucje: Instytut Książki, który ma prawa do dzieł Korczaka, Instytut Teatralny, Bibliotekę Narodową etc. Stołeczny ratusz zapowiedział remont domu dziecka na Jaktorowskiej. MSZ chce w przyszłym roku promować Polskę poprzez Korczaka we wszystkich placówkach dyplomatycznych. Raz w miesiącu na stronach internetowych każdej ambasady zamieszczany ma być esej o Korczaku.

Zwieńczeniem Roku Korczaka ma być Kongres Korczakowski organizowany przez Rzecznika Praw Dziecka. "Mam nadzieję, ze będzie to rok promujący Polskę jako kraj, w którym narodziły się prawa dzieci, który miał Janusza Korczaka i z którego wyszła idea uchwalenia konwencji o prawach dziecka" - dodał rzecznik.

Janusz Korczak (Henryk Goldszmit) urodził się w 1879 lub 1879 roku (dokładna data nie jest znana). W 1905 roku uzyskał dyplom lekarza i rozpoczął pracę jako pediatra w szpitalu. W 1912 roku został dyrektorem Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej w Warszawie. To w nim Korczak tworzy oryginalny program wychowawczy, w którym sięga po nowe środki wychowawcze takie jak: samorząd dziecięcy, sąd koleżeński, gazetkę szkolną, specjalne dyżury. Najbardziej rozpoznawalnymi dziełami literackimi są powieści "Król Maciuś Pierwszy", która ukazała się w 1922 roku a rok później "Król Maciuś na wyspie bezludnej".

Korczak pozostawił po sobie także sporą spuściznę publicystyczną odsłaniającą biedę, nierówności i podziały społeczne. W wydanym w 1918 roku eseju "Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie" uznanym za credo pedagogiczne wymienił: prawo dziecka do śmierci, prawo dziecka do dnia dzisiejszego, prawo dziecka, by było tym, czym jest. Z walką o te prawa związał swoje dalsze plany zawodowe, stając się obrońcą, adwokatem i rzecznikiem dzieci.

Swoim podopiecznym towarzyszył do samego końca. Zginął 6 sierpnia 1942 roku ze swoimi wychowankami w obozie zagłady w Treblince.