zygmunt berling

Marek Kuchciński i jego loty pozostają głównym tematem politycznym. Włodzimierz Czarzasty przewiduje, że gdy tylko sondażowe notowania dla PiS spadną, marszałek Sejmu zrezygnuje ze stanowiska. Szef SLD zabrał też głos ws. obalenia pomnika gen. Berlinga.

Pomnik gen. Zygmunta Berlinga, wielokrotnie oblewany czerwoną farbą, pod koniec roku zniknie z Saskiej Kępy. Zostanie zdemontowany i przeniesiony do Muzeum Historii Polski na terenie Cytadeli Warszawskiej.

W Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR dowodzonych przez generała Zygmunta Berlinga, każda wielka jednostka 1 Armii, a później i 2 Armii Wojska Polskiego, posiadała w swych strukturach pododdziały zwiadowcze. Do jednych z najsłynniejszych należała 1 samodzielna kompania zwiadowcza 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki.

Po południu, 19 września 1944 r. na obszar lewobrzeżnej Warszawy znajdujący się pomiędzy mostami Średnicowym a Poniatowskiego, przybiły do brzegu pierwsze pontony. To żołnierze 8 Pułku Piechoty 3 Dywizji z armii gen. Berlinga szli na pomoc powstańcom. Z nadbrzeża wypędzili Niemców, zajęli okopy i wzięli pierwszych jeńców. A potem zamiast skręcić na południe by połączyć się z powstańcami i berlingowcami na Czerniakowie, jak nakazywały im rozkazy, ruszyli dalej na zachód w stronę Alei 3 Maja, w kierunku powstańczego Śródmieścia. Misja okazała się samobójcza i miała poważne skutki, dlatego do dziś wywołuje kontrowersje - pisze Szymon Nowak w artykule dla WP.

Generał Zygmunt Berling, skazany na karę śmierci za zdradę, został kandydatem na bohatera II wojny światowej, ubolewa "Nasz Dziennik".

Dla kobiet służących w armii Berlinga zagrożenie było znacznie większe niż dla mężczyzn. Musiały obawiać się nie tylko wrogich żołnierzy i sowieckiej bezpieki, ale także kolegów z własnej formacji. Wykorzystywanie seksualne żołnierek w armii Berlinga było na porządku dziennym. Fatalny przykład szedł od Armii Czerwonej.

Józef Stalin nie chciał pozwolić na kapitulację powstania warszawskiego na początku września, dlatego, aby przedłużyć walki, polskich żołnierzy z armii Berlinga wysłano z samobójczą misją. Z blisko 2,5 tys. żołnierzy, którzy brali udział w desancie, zginęła lub dostała się do niewoli zdecydowana większość. Na prawą stronę Wisły wróciło zaledwie 400 osób.

Rzeczywistym celem bitwy pod Lenino było związanie walką niemieckich rezerw i odwrócenie uwagi od natarcia, które miało nastąpić na południowym odcinku frontu. W bitwie, której cele przedstawione Polakom były niemożliwe do zrealizowania - co od początku było jasne dla sowieckich dowódców - zginęła jedna piąta żołnierzy 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, walczącej na froncie wschodnim u boku Armii Czerwonej.