arabska wiosna

Cztery lata temu, po masowych protestach, aresztowano Hosniego Mubaraka. Mieszkańcy kraju nad Nilem wiwatowali i byli pełni nadziei na przyszłość. Wiele z nich zostało straconych. - Nie ma demokracji, policja nadal jest brutalna, ekonomicznie nawet się pogorszyło - ocenia w rozmowie z WP Michał Lipa z Polskiej Akademii Nauk. Za kraty trafiają zwolennicy opozycji i dziennikarze, podczas gdy klan byłego prezydenta zostaje powoli oczyszczany z zarzutów. Ale jednak po Arabskiej Wiośnie coś się zmieniło - młodzi Egipcjanie mają teraz świadomość "mocy sprawczej". Czy znów wprawią w ruch koło przemian? - Z dużym prawdopodobieństwem można powiedzieć, że szykuje się przyszła rewolucja - mówi Patrycja Sasnal z Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.

Mijają właśnie trzy lata od chwili, gdy wiosną 2011 roku cały świat z sympatią i nadzieją patrzył na wydarzenia rozgrywające się w świecie arabskim. Jednak optymizm wywołany upadkiem kolejnych dyktatur dawno przepadł. Sytuację w regionie mogą dodatkowo skomplikować spięcia na linii Zachód-Rosja wokół odległego Krymu. Tylko zgodne działanie "możnych tego świata" - USA, Rosji, Chin, Europy - dawało bowiem szansę na stabilizację na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej.

Tunezyjscy przywódcy wzięli rano udział w krótkich uroczystościach w związku z trzecią rocznicą obalenia dyktatora Zina el-Abidina Ben Alego; wydarzenia te zapoczątkowały arabską wiosnę na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce.

Islamistyczny premier Tunezji Ali Larajedh złożył dymisję, na mocy porozumienia z opozycją mającego na celu przezwyciężenie długiego kryzysu politycznego. Władza zostanie przekazana gabinetowi tymczasowemu, który będzie składał się z technokratów.

Libijskie Zgromadzenie Narodowe przegłosowało uznanie prawa szariatu za podstawę państwowego prawodawstwa i działalności wszystkich instytucji. W związku z tym wszystkie przepisy będą musiały być zgodne z zasadami opisanymi m.in. w Koranie.

Prezydent Tunezji Monsif Marzuki oskarżył o spisek zwolenników obalonego dyktatora Zina el-Abidina ben Alego, "mocarstwa arabskie" i salafitów, którzy według niego chcą "wykoleić proces demokratyczny" i zdestabilizować Tunezję.