Sylwetka nowego szefa polskiej dyplomacji

Do MSZ ściągnął Rotfelda właśnie minister Cimoszewicz. W 2001 roku zwróciłem się z prośbą do prof. Rotfelda, który wówczas był dyrektorem Sztokholmskiego Instytutu Badań nad Pokojem o to, by przeszedł do MSZ - powiedział dziennikarzom. - Nie byłem pewien, czy tak światowego formatu postać zdecyduje się na to. Byłem rad, że taką decyzję jednak podjął.

To były trzy lata znakomitej współpracy. Prof. Rotfeld to wybitny człowiek, znakomity intelektualista i politolog, znawca stosunków międzynarodowych. Gwiazda - dodał Cimoszewicz.

Pragnący zachować anonimowość, od lat bliski współpracownik nowego ministra, tak charakteryzuje Rotfelda: Bardzo towarzyski, otwarty na ludzi, ufny, ciepły facet. Lubi książki - ma ich furę - i czyta.

Adam Daniel Rotfeld urodził się 4 marca 1938 r. w Przemyślanach koło Lwowa. W 1960 roku ukończył Wydział Dyplomatyczno-Konsularny Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie (z dyplomem magistra międzynarodowego prawa publicznego) i - w 1961 roku - Studium Dziennikarskie UW. Doktorat na Wydziale Prawa UJ uzyskał w 1969 roku; stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych - w 1990 roku, a tytuł profesora nauk humanistycznych - w 2001 roku.

Po studiach podjął pracę w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (PISM) w Warszawie - początkowo jako redaktor (1961-1968) a potem (1978-1989) jako pracownik naukowy i kierownik w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM. W roku 1973 uczestniczył w pracach II fazy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) i innych wielostronnych spotkaniach.

Od 1989 roku był kierownikiem projektu badawczego w Sztokholmskim Międzynarodowym Instytucie Badań nad Pokojem (SIPRI); w 1991 został wybrany na dyrektora tej placówki, a po upływie 5-letniej kadencji (w 1996 r.) powtórnie wybrany na następną kadencję przedłużoną do czerwca 2002 r. W 2000 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski powołał go w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

W latach 1992-1993 był przedstawicielem przewodniczącego KBWE w sprawie politycznego rozwiązania konfliktu na Lewym Brzegu Dniestru (Republika Mołdowa). W czerwcu 2002 roku został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw ZagranicznychSpraw Zagranicznych, a rok później - sekretarzem stanu w tym resorcie.

Na studiach - w latach 1962-1964 - przewodniczył Studenckiemu Stowarzyszeniu Przyjaciół ONZ w Polsce, a w 1965 był też wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ. W tym samym roku wstąpił do PZPR.

W 1992 roku został członkiem Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych (IISS) w Londynie, w 1995 - członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań nad Pokojem i Polityką Bezpieczeństwa przy Uniwersytecie Hamburskim, a 1996 - członkiem Szwedzkiej Królewskiej Akademii Wiedzy Wojskowej.

Członek wielu towarzystw naukowych, rad redakcyjnych i komitetów doradczych. Opublikował ponad 20 monografii i prac zbiorowych oraz blisko 300 studiów i artykułów naukowych. Jest żonaty, ma córkę - Alicję.