Statut MTK wchodzi w życie
W poniedziałek, 1 lipca wchodzi w życie statut Międzynarodowego Trybunału Karnego, przyjęty na konferencji ONZ w Rzymie w lipcu 1998 roku. By stał on się częścią prawa międzynarodowego wymagane było ratyfikowanie go przez 60 krajów. Dotychczas statut podpisało 139 państw, a ratyfikowało 66. Polska ratyfikowała ten dokument 12 listopada ub.r.
Międzynarodowy Trybunał Karny został powołany na Konferencji ONZ w Rzymie w lipcu 1998 roku. Trybunał ma wydawać wyroki w przypadkach ludobójstwa, zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości. Będzie interweniował niezależnie od charakteru konfliktu zbrojnego. Niezależny prokurator może wymierzyć najwyższą karę 30 lat więzienia, w szczególnych przypadkach dożywocia i konfiskaty mienia pochodzącego ze zbrodni.
Utworzeniu Trybunału przeciwne były od początku Stany Zjednoczone, które obawiają się, że statut pozwalałby na bezpodstawne oskarżanie amerykańskich żołnierzy biorących udział w licznych operacjach pokojowych. 6 maja tego roku USA wycofały się z członkostwa w Trybunale.
Podstawy funkcjonowania Międzynarodowego Trybunału Karnego ustalono na Konferencji w Rzymie. Będzie on stałym sądem, ustanowionym dla osądzenia osób, które dopuściły się popełnienia poważnych przestępstw dotyczących całej społeczności międzynarodowej, takich jak: ludobójstwo, zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie wojenne.
Już ponad 50 lat temu sugerowano konieczność utworzenia takiego Trybunału, ale dopiero w obliczu wydarzeń w Bośni i Rwandzie, państwa doszły do przekonania, że tylko taki Trybunał - osądzający publicznie, na forum międzynarodowym, jednostki, które dopuściły się najcięższych zbrodni przeciwko ludzkości - może powstrzymać rozprzestrzenianie się okrucieństwa na świecie.
Jurysdykcja Trybunału obejmować będzie najpoważniejsze zbrodnie przeciwko ludzkości, czyli: tortury, eksterminacja, zgwałcenie, apartheid, jak również ludobójstwo i zbrodnie wojenne. Zgodnie z Rozdziałem 7 Karty Narodów Zjednoczonych, Trybunał będzie mógł zwrócić się do Rady Bezpieczeństwa z prośbą o użycie wszelkich dostępnych jej środków, aby MTK mógł wykonywać swe zadania.
Wszystkie państwa-strony statutu zobowiązane są do współpracy z Trybunałem. Ponadto prokurator może, w sytuacji, gdy postawiono daną osobę w stan oskarżenia, wydać międzynarodowy nakaz aresztowania, wskutek czego oskarżony znajdzie schronienie jedynie w kraju, który nie uhonoruje mocy międzynarodowego nakazu aresztowania.
Podczas tworzenia statutu Trybunału, wiele państw wypowiedziało się za koniecznością gruntownej zmiany systemu ekstradycyjnego na potrzeby współpracy z Trybunałem, aby zapewnić mu skuteczność działania. W ten sposób stworzona została nowa forma tej współpracy, zwana "dostarczeniem" osób Trybunałowi, odmienna i niezależna od tradycyjnej ekstradycji.
Trybunał nie narusza suwerenności sądów krajowych, gdyż będzie rozpatrywał tylko sprawy, których sądy wewnętrzne państw nie będą mogły lub chciały rozpatrywać. Jest to tzw. zasada komplementarności.
Utworzenie Międzynarodowego Trybunału Karnego poparł papież Jan Paweł II. (aka)
