Bielsko-Biała. Szczególne miejsce w mieście. Dlaczego? Dowiesz się z tablicy

- Duże zainteresowanie bielszczan budzi nowy wygląd mostu na Białej w ciągu ulicy 11 Listopada. Zakończył się montaż aluminiowych konstrukcji o charakterystycznym, znanym z przedwojennych zdjęć zaokrąglonym kształcie, obecnie trwają prace wykończeniowe, m.in. prowadzenie kabli, które posłużą do oświetlenia obiektu lampami halogenowymi – informują urzędnicy.

Obok mostu pojawiła się więc tablica przypominająca historię jego powstania. Ilustrują ją dwa zdjęcia - na jednym tłum mieszkańców zmierza w kierunku mostu od strony Białej, a na drugim uwieczniono pamiętny wjazd arcyksięcia Karol Habsburga podczas wizytacji, która odbyła się 12 marca 1912 roku.

Na odwrocie głównej tablicy znajdują się podstawowe informacje o tym, jak Bielsko i Biała stały się jednym miastem.

Wstępna decyzja o budowie stalowego mostu na rzece Białej (wcześniej istniała tam wąska drewniana przeprawa) zapadła w 1893 roku. Wtedy wrysowano w plan sytuacyjny dwa nowe mosty, pierwszy, tzw. rządowy most stały, miał łączyć Bielsko z Białą w ciągu ówczesnej ulicy Głównej (obecnie 11 Listopada), drugi natomiast, nazywany mostem Moniera, miał powstać wzdłuż ul. Ludwisarskiej (dzisiejszej ul. Mostowej). Pierwszy z nich był inwestycją rządową realizowaną w wyniku zabiegów magistratu w Białej, z kolei druga budowla była w całości finansowana przez miasto. Oba mosty były największymi inwestycjami drogowo-mostowymi w dwumieście w XIX wieku.

Bielsko-Biała. Żelazny most nad Białą

Budowa żelaznego mostu na ulicy Głównej prowadzona była w latach 1896-1897. Plany budowli o szerokości 8,45 m zostały zatwierdzone 3 lipca 1893 r. Bardzo szybko władze Białej doszły jednak do wniosku, że nowa przeprawa powinna być większa i mocniejsza, zatem zbudowana z żelaza. Władze krajowe wydały zgodę 9 grudnia 1895 roku. Zgodna na rozpoczęcie prac zapadła 7 czerwca 1896 r., a starostwo w Białej potwierdziło ją 15 czerwca tegoż roku.

Do dzisiaj zachował się oryginalny dziennik budowy; pierwszy zapis, umieszczony w nim 15 czerwca 1896 r., informuje, że wystawiono tablice informacyjne o zamknięciu mostu oraz spisano protokół przekazania terenu.

Bielsko-Biała. Most Moniera jako przeprawa rezerwowa

Mniej efektownie i z większym mozołem budowała Biała drugi most, o którego potrzebie zadecydowano w roku 1892. Rok później pojawił się on na mapce sytuacyjnej jako mający się budować most. Władze w Białej wysłały petycję do władz centralnych o dotację na ten cel. Wysokie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przyznało Białej subwencję w wysokości 4767 koron. Chodziło o wykonanie alternatywnej przeprawy pomiędzy miastami na czas budowy głównego mostu.

Oba mosty przetrwały blisko pół wieku i zostały wysadzone przez wycofujących się Niemców w 1945 roku.