Serbia. Mafijne morderstwa wstrząsają Belgradem. 19. ofiara

To była „klasyczna zasadzka” – pisała belgradzka prasa po zabójstwie 57-letniego adwokata Dragoslava Ognjanovića. Czytelnicy są już dobrze zaznajomieni z żargonem mafijnym – Ognjanović był 19. (tylko w tym roku) ofiarą mafijnych porachunków w Serbii. Został zastrzelony przed swoim mieszkaniem, jego 26-letni syn doznał obrażeń ręki. Do tej pory nikt z podejrzanych nie został aresztowany.

Ognjanović był znanym prawnikiem. Na początku tego stulecia był członkiem zespołu doradców prawnych byłego serbskiego prezydenta Slobodana Miloševića, który odpowiadał za zbrodnie wojenne. W ostatnich latach wśród klientów Ognjanovića znalazły się znane postaci serbskiego świata przestępczego.

Na zabójstwo prawnika jego koledzy po fachu odpowiedzieli tygodniowym strajkiem – w całym kraju. – Kto odważy się teraz przejąć sprawy klientów, którzy mają do czynienia z mafią i morderstwami? – pyta Božo Prelević, znany prawnik współkierujący kiedyś serbskim MSW. – Zabójcy wysłali jasną wiadomość do prawników – mówi Prelević w wywiadzie dla Deutsche Welle.

Znawcy przestępczego świata Belgradu twierdzą, że ostatnie zabójstwo należy do serii krwawych porachunków dwóch walczących grup narkotykowych. Ognjanović reprezentował ostatnio Lukę Bojovića, jednego z najsłynniejszych bossów serbskiej mafii. Chociaż odsiaduje wyrok w hiszpańskim więzieniu, Bojović rzekomo kontroluje swój bałkański biznes. W ostatnich latach zostało zamordowanych w Belgradzie kilku jego wspólników, w tym brat.

Konkurujące na rynku narkotyków klany pochodzą ze Škaljari i Kavač, dwóch sąsiednich wiosek w Zatoce Kotorskiej w Czarnogórze. Walczą jednak na ulicach Belgradu, który wciąż jest uważany za ostoję zorganizowanej przestępczości.

Niektórzy widzą za tym powiązania z polityką, policją i wymiarem sprawiedliwości. Spośród 124 zabójstw mafijnych od 2012 r. zarejestrowanych przez belgradzki zespół dziennikarzy śledczych KRIK, tylko dziewięć zostało do tej pory wyjaśnionych. W 87 przypadkach nie ma nawet podejrzanych. „Nie zapominajmy, że jedna ze stron w tej mafijnej wojnie ma otwarte poparcie państwa” – napisał na Twitterze redaktor naczelny KRIK Stevan Dojčinović.

Prezydent Aleksandar Vučić od sześciu lat rządzi w Serbii żelazną ręką. Największe media prowadzi na krótkiej smyczy, opozycja prawie nie istnieje. Brak niezawisłych sądów, brak wolności prasy są co rusz powodem krytyki w sprawozdaniach UE z postępów w tym kraju bałkańskim.

Podczas mundialu w Rosji 20-letni syn prezydenta Danilo Vučić został sfotografowany na trybunie w towarzystwie znanych twarzy ze świata przestępczego i miał na sobie tę samą koszulkę z „patriotycznym” napisem.

Dlatego tylko nieliczni uwierzyli prezydentowi, gdy twierdził, że jego syn przypadkiem stał obok tych ludzi. Zwłaszcza, że te same osoby występowały w roli sił bezpieczeństwa, kiedy Vučić był zaprzysiężany. Kilku demonstrantów i dziennikarzy zostało wtedy pobitych.

Przestępcami wśród zaufanych Vučića do października 2016 kierował słynny Aleksandar Stanković – blisko związany z gangiem z Kavač. Wówczas Stanković został zastrzelony w Belgradzie. To była również „klasyczna zasadzka”. Wcześniej mógł latami przebywać na wolności, mimo prawomocnego sześcioletniego wyroku za handel narkotykami i usiłowanie zabójstwa.

Stanković zdobył dwanaście zaświadczeń lekarskich, aby ustrzec się więzienia, ale regularnie bywał na meczach piłki nożnej Partizan Belgrad. Takim okresem karencji może cieszyć się zwykle tylko osoba o najwyższych powiązaniach z polityką.

– Serbia pogrąża się w narkotykach. A ci sami przestępcy krążą wokół partii rządzącej – mówi prawnik Prelević. Przemożna Serbska Partia Postępu Vučića jest również oskarżana o podział zamówień publicznych i lukratywnych posad dla wiernych zwolenników. – To centrum przestępczości, pieniędzy i polityki niszczy kraj i system prawny – stwierdza Prelević.

Ale nawet najwięksi krytycy prezydenta nie ważą się twierdzić, że to Vučić zezwolił na liczne morderstwa mafijne w swoim kraju. Ten potężny polityk próbuje raczej przedstawić siebie jako aktywnego pogromcę przestępców. Ale raz uruchomione bezprawie jest niczym za późno odkryty rak – twittował belgradzki sędzia Miodrag Majić. Nie można go kontrolować.

Czytaj więcej na stronie Deutche Welle