Kolejne niesamowite odkrycia zabytków przez pasjonatów historii

– Członkowie Stowarzyszenia "GROSSUS" z Hrubieszowa, pod kierunkiem Grzegorza Dańczuka, od kilku lat uzyskują pozwolenia konserwatorskie na prowadzenie poszukiwań zabytków. Wiosną 2023 roku, przeszukali przy pomocy wykrywaczy metali fragmenty lasów w rejonie miejscowości Matcze, na terenie Gminy Horodło. Ich działania były uzgodnione z Nadleśnictwem Strzelce i WUOZ Lublin Delegatura Zamość. W trakcie przeprowadzonych poszukiwań odkryli różnego rodzaju militaria (łuski i pociski karabinowe, odłamki szrapneli i pocisków artyleryjskich). Po zakończeniu poszukiwań złożyli do oceny w urzędzie konserwatorskim znaleziska, które ich zdaniem mogły być zabytkami archeologicznymi – relacjonuje Dariusz Kopciowski z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie.

W trakcie poszukiwań pasjonaci historii natrafili na żelazny grot włóczni, datowany wstępnie na okres rzymski, tj. II-IV wiek n.e., o całkowitej długości wynoszącej 26 cm. Grot ma wydłużone liściowate ostrze mające dł. 12,5 cm i największą szerokość 3,5 cm, łagodnie przechodzi w rozszerzającą się tuleję o dł. 13,5 cm i 2,4 cm średnicy otworu do osadzenia drzewca włóczni,

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

W skład odkrytych zabytków wchodzą również cztery fragmenty kabłąków od różnorodnych fibul* z okresu rzymskiego, tj. II-IV wiek n.e., wykonanych z brązu, a także dwie ozdoby wykonane z brązu i datowane wstępnie na okres rzymski, tj. II-IV wiek n.e. Brązowe kółko – obrączka o całkowitej średnicy 1,8 cm i średniej grubości drutu ok. 3 mm oraz wykonane z brązowej blaszki zakończenie do paska ze zwężonym uchwytem, o dł. 3,5 cm, 1,2 cm szerokości oraz 1 mm grubości.

Ostatnim z przedmiotów jest fragment glinianego przęślika o pierwotnej średnicy ok. 2 cm i grubości 0,7 cm, z otworem o średnicy 4 mm. Przedmiot również wstępnie datowany na okres rzymski, tj. II-IV wiek n.e.

Wszystkie przedstawione na zdjęciach zabytki archeologiczne niebawem zostaną przekazane do Muzeum w Hrubieszowie.

* Słowo "fibula" często odnosi się do rodzaju starożytnego broszki lub agrafki służącej do spinania odzieży, zwłaszcza w okresie rzymskim i wczesnośredniowiecznym. Fibule zwykle były wykonane z metalu, takiego jak brąz czy srebro, i służyły do zamykania peleryn, chust czy tunik. Fibule występowały w różnych kształtach i wzorach, od prostych i funkcjonalnych po wysoko ozdobne. Często miały złożone wzory, filigranowe prace lub cenne kamienie. Konkretny design i styl fibuli czasami dostarczały informacji o kulturze, okresie historycznym lub regionie, z którego pochodziły.