"Żelazna Pięść". Amerykanie zakończyli testy

Generał dywizji Glenn Dean, dyrektor programowy do spraw systemów walki naziemnej, oznajmił, że wojsko jest bardzo zadowolone z poprawionych możliwości IF-LD, a oprogramowanie ulepszone w stosunku do wersji z 2018 roku jest bardziej stabilne. US Army ma ponadto dostrzegać dalsze możliwości rozwoju systemu w przyszłości, co należy odczytywać w ten sposób, że dzięki modułowości i niezbyt dużej masie IF-LD może znaleźć zastosowanie na starszych pojazdach. Ulepszenia są dziełem współpracy izraelskiej spółki IMI Systems z General Dynamics Ordnance and Tactical Systems. Pozytywne wyniki testów stały się przepustką do zakupów kolejnych zestawów i kompleksowej już integracji pojazdów z tym systemem.

Głównym celem zastosowania ASOP jest zwiększenie przeżywalności Bradleyów na polu bitwy. Wyposażone w IF-LD pojazdy stają się bardziej odporne na ryzyko penetracji pancerza przez granatniki przeciwpancerne i przeciwpancerne pociski kierowane. Izraelski system, w tym w wersji lżejszej został wybrany jako docelowy ASOP dla wielu opancerzonych wozów bojowych. Naturalnym użytkownikiem stały się izraelskie wojska lądowe, które wyposażyły w nie kołowe transportery opancerzone Eitan (niezłomny). Na ten typ zdecydowały się też wojska lądowe Australii (dla Boxerów CRV, ale też są proponowane jako ASOP dla AS21 Redback w programie Land 400 Phase 3) i Holandii (CV9035NL). Być może trafią również na wieże CV90 MkIV dla Czech i Słowacji.

IF-LD działa na bazie radiolokatorów z antenami ścianowymi firmy Elta, które odpowiadają za wykrywanie i śledzenie różnego rodzaju zagrożeń. Kamera termowizyjna wykrywa moment odpalenia pocisku i wysyła sygnał, a jeśli okaże się on istotnym zagrożeniem, wykonywane są obliczenia i dane przekazywane są do systemu kierowania ogniem Tandir. Ten moduł odpowiada za uruchomienie szybkoobrotowych wyrzutni, z których odpalane są pociski przechwytujące. US Army wybrała IF-LD już w 2016 roku, ale wstępne testy przeprowadzono dopiero w dwa lata później. Okazały się one niezadowalające, gdyż z powodu niewystarczającej mocy izraelski system nie był w stanie odpalić efektora w kierunku nadlatującego zagrożenia. Od tamtej pory rozwijano go, aby spełnił amerykańskie wymagania. Wysiłek integracyjny wznowiono dopiero równolegle z waszyngtońską wystawą AUSA Annual Meeting & Exhibition 2021. Jednak Iron Fist w wersji lekkiej otrzyma tylko 138 Bradleyów, mimo że nie wyklucza się wyposażenia kolejnych.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Wszystko zależy od tego, jak szybko pełną gotowość operacyjną uzyska (MAPS), który jest docelowym ASOP-em dla wszystkich amerykańskich wozów bojowych. Amerykańskie wojska lądowe rozumieją, że różnorodność używanych systemów niesie ze sobą wiele niedogodności. Związane są z różnorodnymi zasadami przechwytywania pocisków przeciwpancernych, wykorzystywanymi kombinacjami radarów i czujników, efektorów oraz elementów zakłócających systemy naprowadzania pocisków. Ponadto każdy ASOP ma inny sprzęt komputerowy i oprogramowanie do sterowania, a także wymaga innego szkolenia i narzędzi do instalacji, obsługi i konserwacji. Nie może więc dziwić, że Pentagon dąży do jak największej standaryzacji. MAPS będzie systemem z rodzaju "podłącz i używaj" z modułowym charakterem i otwartą architekturą, dzięki czemu na pojeździe będzie mógł znaleźć się w całości lub w wersji odchudzonej.

Pierwsza brygada US Army ma zostać przezbrojona w bwp M2 Bradley z ASOP Iron Fist do 2025. Pierwsze środki na ten cel Kongres przeznaczył dopiero w roku fiskalnym 2022. W kwietniu 2022 roku po próbach poligonowych pierwsze zmodernizowane M2A4 Bradley uzyskały gotowość operacyjną w US Army. Było to skromne pięć pojazdów, które w lutym tego samego roku przekazano żołnierzom 3. batalionu 67. Pułku Pancernego 2. Pancernego Brygadowego Zespołu Bojowego 3. Dywizji Piechoty Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych z Fort Stewart w stanie Georgia. 3. batalion stał się tym samym pierwszą jednostką liniową, która otrzymała w pełni zmodernizowane pojazdy (wcześniej wozy tego typu przeznaczone były do szkoleń). Ogółem jednostka otrzyma 21 pojazdów tego typu.

Modernizacja zakłada przede wszystkim wymianę przestarzałych elementów. Dokonano zmian w układzie przeniesienia napędu i zwiększono moc silnika z 600 do 675 koni mechanicznych, co miało korzystnie wpłynąć na mobilność pojazdu w terenie. Poprawiono świadomość sytuacyjną, montując nową optoelektronikę i przyrządy obserwacyjno-celownicze. Niezbędne stało się zamontowanie nowej pomocniczej jednostki zasilającej (dodatkowa moc przydała się również do obsługi ASOP). Zainstalowano system zarządzania walką BMS typu FBCB2 (Force XXI Battle Command Brigade and Below), nie tylko poprawiający świadomość sytuacyjną załogi, ale też pozwalający na szybką identyfikację innych pojazdów jako wrogich lub sojuszniczych. Wskutek modernizacji masa bojowa M2A4 w porównaniu z M2A3 wzrosła z 34,25 do 36,287 tony. Pojazd zachował dalszy potencjał modernizacyjny.

Dotychczas podpisano trzy umowy zakładające unowocześnienie 491 pojazdów z wersji M2A3 do M2A4, a także 309 bojowych wozów wsparcia ogniowego M7A3-B FIST do wersji M7A4-B FIST. Kontrakty zawarte z Dowództwem Zamówień US Army będą kosztować amerykańskiego podatnika 845 milionów dolarów. W zamyśle wojsk lądowych modernizacja ma zwiększyć gotowość operacyjną pancernych brygadowych zespołów bojowych i zatrzymać Bradleye w służbie aż do 2050 roku. Dlatego też Waszyngton liczy na wielki potencjał modernizacyjny leciwych wozów i w perspektywie do 2029 oddanie do służby nawet 800 egzemplarzy.

US Army jeszcze jakiś czas będzie zmuszona polegać na tych wozach bojowych, gdyż program Optionally-Manned Fighting Vehicle (OMFV), w którego ramach ma powstać następca wiekowych i wysłużonych Bradleyów ulega systematycznym opóźnieniom. US Army zakłada, że produkcja małoseryjna wystartuje w 2027 roku, dwa lata później gotowy będzie pierwszy w pełni wyposażony batalion, a produkcja pełnoskalowa ruszy w 2030 roku. Nie należy się spodziewać, że Iron Fist będzie szerzej stosowany na OMFV, gdyż docelowym ASOP dla tego pojazdu przyszłości będzie jednak MAPS.