Premier Wielkiej Brytanii: nie podam się do dymisji
Premier Wielkiej Brytanii Gordon Brown ogłaszając na konferencji prasowej przetasowania w rządzie zapowiedział, że nie zamierza podać się do dymisji. W ciągu ostatniego tygodnia rząd brytyjski opuściło pięcioro ministrów.
Brown uznał jednocześnie "bolesną porażkę" laburzystów w czwartkowych wyborach lokalnych. - Nie opuszczę gabinetu. Mam wystarczającą determinację, aby przeprowadzić kraj przez trudne gospodarczo czasy, i właśnie to robię. Będę dalej nad tym pracować i doprowadzę tę pracę do końca - oznajmił premier.
Tymczasem do dymisji podała się wieczorem szósta z kolei minister w rządzie Browna - odpowiadająca za sprawy europejskie Caroline Flint. Jeszcze w czwartek, po nieoczekiwanym ustąpieniu ministra ds. pracy i emerytur Jamesa Purnella, który oskarżył Browna o to, że nie nadaje się na szefa partii, Flint deklarowała poparcie dla Browna i dementowała pogłoski o swym rychłym ustąpieniu. Potęgując zaskoczenie, Flint ogłosiła o wystąpieniu z rządu w trakcie konferencji prasowej Browna, na której ogłaszał zmiany w składzie rządu.
W liście przekazanym mediom Flint wysuwa pod jego adresem oskarżenie o nierówne traktowanie kobiet pełniących funkcje ministerialne. Według niej kobiety są potrzebne premierowi tylko do dekoracji i są w rządzie wykluczone ze ścisłego kręgu wtajemniczenia. "Kilka kobiet uczestniczących w posiedzeniach gabinetu, łącznie ze mną, było traktowanych jak element dekoracji. Nie będę dłużej firmowała takiej sytuacji i brała udziału w posiedzeniach rządu w tej marginalnej roli" - napisała Flint.
Nieoficjalne doniesienia sugerują, iż Flint wchodziła w skład kilkuosobowej grupy kobiet-ministrów, przeciwniczek Browna, określanej jako WAG (Women Against Gordon) i występuje z niej jako ostatnia.
W ubiegłym tygodniu do dymisji podały się Jacqui Smith (MSW), Hazel Blears (społeczności i samorządy lokalne) oraz Beverley Hughes (ds. dzieci). Jako pierwsza jeszcze jesienią 2008 r. ustąpiła Ruth Kelly - poprzedniczka Hazel Blears. Miejsce Flint zajmie w rządzie Glenys Kinnock, w latach 1994-2009 europosłanka reprezentująca Walię, żona byłego lidera Partii Pracy Neila Kinnocka (1983-92), członka Komisji Europejskiej (1995- 2004).
W ocenie mediów Brown dokonał przetasowań w rządzie pragnąc utrzymać swoje stanowisko w sytuacji, gdy z jego własnej partii płyną apele, by ustąpił po odejściu pięciu ministrów z gabinetu. Na kryzys spowodowany ujawnieniem nadużyć przy refundacji poselskich wydatków nałożyły się słabe wyniki czwartkowych wyborów lokalnych w Wielkiej Brytanii.