Polityka imigracyjna UE - bardziej wspólna?
Unia Europejska od 1999 roku systematycznie zbliża się do utworzenia wspólnej polityki imigracyjnej.
Zgodnie z postanowieniami Traktatu z Amsterdamu, 1 maja 2004 roku wejdzie w życie decyzja o ujednoliceniu zasad polityki azylowej, walki z nielegalną imigracją i wydalania obywateli krajów trzecich bez prawa dalszego pobytu w UE.
Oficjalnym celem Unii jest kontrolowana imigracja na jednakowych lub przynajmniej podobnych zasadach, uwzględniających prawa człowieka. Ocenia się, że co roku przybywa w Unii pół miliona imigrantów, pochodzących głównie z Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Z drugiej strony stały spadek liczby ludności UE powoduje konieczność uporządkowania polityki imigracyjnej, choćby w celu zachowania odpowiedniej proporcji między osobami w wieku produkcyjnym a emerytami.
Między krajami Unii istnieją jednak rozbieżności, choćby w kwestii wspólnej straży na granicach zewnętrznych. Do jej stworzenia dążą przede wszystkim Niemcy, Belgia i przewodniczące w tym półroczu Unii Włochy, a przeciwna jest Wielka Brytania i kraje nordyckie.
Kompromis polega na razie na tworzeniu "struktury operacyjnej", która będzie koordynowała liczne projekty pilotażowe w tym zakresie, na przykład współpracę śródziemnomorskich państw członkowskich.
Innym przejawem coraz ściślejszego współdziałania są zaawansowane prace nad nowymi dokumentami tożsamości i wizami, które będą zawierały zapisane w mikrochipach tzw. identyfikatory biometryczne, najprawdopodobniej odciski palców lub dane o tęczówce oka czy rysach twarzy posiadacza. Te same dane będą trafiały do wspólnych baz komputerowych rejestrujących wszystkie wizy wydane obywatelom państw trzecich, przekroczenia granic zewnętrznych oraz wszystkie przestępstwa.
Równolegle coraz bardziej zaawansowane są prace nad aktami prawnymi ujednolicającymi warunki przyznawania azylu i tymczasowego lub stałego pobytu uchodźców i w ogóle obywateli krajów trzecich w Unii, w tym sprawy łączenia rodzin, przyjazdów na studia i oficjalnych umów o pracę.