Pokojowa Nagroda Nobla dla Ala Gore'a i IPCC
Tegorocznym laureatem Pokojowej Nagrody Nobla zostali Al Gore, były wiceprezydent USA, oraz Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu, organizacja zajmująca się zmianami klimatycznymi - IPCC.
Uważana za najważniejsze międzynarodowe
wyróżnienie pokojowa Nagroda Nobla jest przyznawana za starania na
rzecz pokoju na świecie.
Galeria
[
]( http://wiadomosci.wp.pl/noble-2007-6038674965508737g )[
]( http://wiadomosci.wp.pl/noble-2007-6038674965508737g )
Noble 2007
Galeria
[
]( http://wiadomosci.wp.pl/giganci-umyslu-nagrody-nobla-2006-6038682097312385g )[
]( http://wiadomosci.wp.pl/giganci-umyslu-nagrody-nobla-2006-6038682097312385g )
Galeria archiwalna - Noble 2006
Galeria
[
]( http://wiadomosci.wp.pl/zimno-cieplej-coraz-cieplej-arktyka-umiera-6038708322800769g )[
]( http://wiadomosci.wp.pl/zimno-cieplej-coraz-cieplej-arktyka-umiera-6038708322800769g )
Zimno, cieplej, coraz cieplej – Arktyka umiera
Nagroda Nobla w 2007 roku została przyznana "za wysiłki na rzecz zwiększania wiedzy na temat zmian klimatycznych i działania na rzecz przeciwdziałania tym zmianom".
Gore: nagrodę przeznaczę na Sojusz ds. Zmian Klimatu
Al Gore podkreślił, że czuje się zaszczycony, iż dzieli tegoroczną pokojową Nagrodę Nobla z oenzetowskim Międzyrządowym Zespołem ds. Zmian Klimatu (IPCC).
To wyróżnienie jest o wiele bardziej znaczące, gdyż mam zaszczyt dzielić je z Międzyrządowym Zespołem ds. Zmian Klimatu, wybitną jednostką naukową poświęconą zwiększaniu naszej wiedzy na temat kryzysu klimatycznego; grupy, której członkowie od lat pracowali bez wytchnienia i bezinteresownie - podkreślił Gore.
Laureat zapowiedział też, że całą nagrodę przeznaczy na Sojusz ds. Zmian Klimatu, organizację pozarządową zajmującą się informowaniem opinii publicznej o konieczności rozwiązywania problemów klimatycznych.
Nie mogę w to uwierzyć, jestem głęboko poruszony, oszołomiony. Mam zaszczyt dzielić nagrodę z kimś tak wybitnym jak Al Gore - powiedział przewodniczący oenzetowskiego Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) Rajendra Pachauri.
Albert Arnold (Al) Gore junior urodził się 31 marca 1948 r. w Waszyngtonie. Amerykański polityk związany z Partią Demokratyczną, 45. wiceprezydent USA (1993 – 2001) i kandydat na prezydenta USA w 2000 r. Członek Kongresu w latach 1977-1983 i 1983 – 1985. Autor wielu książek, dziennikarz. W 2000 r. w wyborach prezydenta USA uzyskał większość w głosowaniu powszechnym, ale przegrał w Kolegium Elektorskim z Georgem W. Bushem. Wielu Amerykanów twierdzi, że prawdziwym zwycięzcą wyborów był Al Gore, jednak z inicjatywy brata George'a Busha nieprawidłowo przeliczano sporne głosy na Florydzie, gdzie Jeb Bush był gubernatorem.
Gore zajmuje się też walką ze zmianami klimatycznymi. Nakręcił sugestywny film na ten temat pt. "Niewygodna Prawda". Film otrzymał Oscara w kategorii najlepszy film dokumentalny. Gore jest też laureatem nagrody Emmy za stworzenie nowatorskiej telewizji.
IPCC został założony w 1988 przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO) oraz United Nations Environment Programme (UNEP) w celu oceny ryzyka związanego ze zmianami klimatycznymi powodowanymi przez człowieka. IPCC publikuje raporty na temat zmian klimatycznych. Raporty te mają duże znaczenie w formowaniu narodowych i międzynarodowych programów klimatycznych i polityki finansowania badań zmian klimatycznych.
Istnieją jednak naukowcy, którzy podważają raporty IPCC, twierdząc, że pracownicy IPCC nie są neutralni w swoich badaniach.
Gore był wymieniany wśród "pewniaków" tegorocznej nagrody. Przyznanie mu pokojowego Nobla zdaniem komentatorów świadczy o zmianie w podejściu do nagrody. Została ona przyznana nie za tradycyjną działalność pokojową, a za sprawy dotyczące całej planety.
Obserwatorzy twierdzili wcześniej, że pięcioosobowy komitet miał poważne problemy z wyborem, czego dowodem miało być, że ostateczna decyzja jest podejmowana tak późno. W poprzednich latach zapadała we wcześniejszych terminach.
Zwycięstwo Gore'a przewidywał piątkowy "Financial Times". Londyński dziennik zwracał uwagę, że Amerykanin odwołał swój udział w czwartkowym spotkaniu w San Francisco i grudniowej konferencji w Delhi, zbiegającej się w czasie z ceremonią wręczenia nagród Nobla. Ponadto - zdaniem gazety - biuro byłego wiceprezydenta USA nie odpowiadało na telefony.
Wcześniej kandydatura Gore'a znalazła się w pierwszej trójce ewentualnych zwycięzców. Zakłady bukmacherskie obliczały jego szanse na 19:2.
Norweski Komitet Noblowski otrzymał w tym roku 181 kandydatur, w tym 46 organizacji i instytucji. Do tej wyjątkowej nagrody była typowana także Irena Sendlerowa, która uratowała z warszawskiego getta około 2500 żydowskich dzieci.
Fundatorem nagrody jest zmarły w 1896 roku wynalazca dynamitu - Szwed Alfred Nobel. W swoim testamencie powierzył norweskiemu parlamentowi coroczny wybór maksymalnie trzech osób lub organizacji za ich zasługi dla ludzkości. Zwycięzca lub zwycięzcy powinni uczynić "największe wysiłki na rzecz braterstwa między państwami, likwidacji lub rozbrojenia armii, a także organizowania lub prowadzenia konferencji pokojowych".
Powoływany przez norweski Storting (parlament) pięcioosobowy Komitet Noblowski spośród zgłoszonych kandydatów wybiera zwycięzcę.
Nagroda, którą jest medal, dyplom i czek na 10 milionów koron szwedzkich (równowartość ok. 1,1 mln euro) jest wręczana 10 grudnia w Oslo. Od 1901 roku pokojową Nagrodę Nobla przyznano 161 osobom i organizacjom.
W swym testamencie z 1885 roku Alfred Nobel zaznaczył, że za przyznanie nagrody w dziedzinie fizyki i chemii ma odpowiadać Królewska Szwedzka Akademia Nauk, za wyróżnienie z fizjologii i medycyny - szwedzki Królewski Karoliński Instytut Medyczno- Chirurgiczny, z literatury - Akademia Szwedzka. Przemysłowiec nigdy nie wytłumaczył, dlaczego o wyborze "bohaterów pokoju" miał decydować norweski parlament.
Dyrektor generalny Fundacji Nobla Michael Sohlman za najbardziej prawdopodobną hipotezę uważa tę, według której dla Alfreda Nobla norweski Storting bardziej od szwedzkich instytucji nadawał się do podjęcia decyzji w sprawie nagrody pokojowej.
Storting podejmował się dużej liczby projektów (pokojowych), zajmował bardzo wyróżniające się miejsce wśród ruchów pacyfistycznych - mówił Sohlman. Możliwe też jest, że po prostu Nobel nie przewidział, iż unia personalna Królestwa Szwecji i Norwegii dobiegnie końca, co nastąpiło w 1905 roku.
Peter Nobel, jeden z potomków szwedzkiego przemysłowca mówi, że rządzący wówczas Szwecją i Norwegią król Oskar II czuł się urażony tym, że to właśnie Norwegowie będą decydować o przyznaniu tej najbardziej prestiżowej nagrody.
